Προς Θεσσαλονικείς οβ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Εφ’ όσον δεν υπήρξε κυβερνητική διάψευσις μέχρι σήμερον παρά του αρμοδίου κυβερνητικού πεταλωτού και προσαρμογέως της πραγματικότητος («αν η αλήθεια δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερον δια την αλήθεια»), δυνάμεθα πλέον να πιστέψομε και να αποδεχθούμε ότι εισήλθαμε εις τον Ιούνιο και –μοιραίως- εις το θέρος, αφού πρόκειται δια τον πρώτο μήνα του. Πρόκειται δια κάτι που έμεινε ανέγγιχτο από τις επιδρομές των διεθνών και εγχωρίων κύκλων και τις συνοδευόμενες από αναπροσαρμογές των πάντων οσφυοκαμψίες των πολιτικών και πωλητικών υπηρετών του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Πρόκειται δια μήνα αφιερωμένο παρά των Ρωμαίων εις τη θεάν Juno (Ήρα), όστις αντιστοιχεί με το τέλος του αρχαιοελληνικού μηνός Θαργηλιώνος και τας αρχάς του Σκιροφωριώνος. Είναι ο μήνας του θερισμού (μην ανησυχείτε, μη διαταράσσετε επ’ ουδενί τη θεία γαλήνη του καναπέ, δεύτε λάβετε τηλεοπτικό φως, ομιλώ περί τα αγροτικά). Ενώ εις τας 22 του μηνός θα έχομε το θερινό ηλιοστάσιο και την μεγαλυτέρα ημέρα του έτους. «Τον μήνα που δεν έχει ρο, να βάζεις στο κρασί νερό» έλεγαν σοφά οι αρχαίοι Έλληνες, που ένιοι dizzy νεοέλληνες (δια να χρησιμοποιήσομε και την μητρική γλώσσα του αρχηγού Geoffrey) τους θεωρούν προγόνους των! Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος: δεν έχουν ρο, οι θερμοί μήνες του θέρους που ο οίνος δέον να πίνεται νοθευμένος παρ’ ύδατος, όπως άλλωστε τον προσφέρουν πλείστα όσα ΜΜΕ (πού προσέτρεξε ο νους σας; Ομιλώ περί Μαγαζιών Μαζικής Εστιάσεως). Ας ευχηθώμεν λοιπόν καλό θέρος κι αν επιθυμείτε –εις αυτό τον ορυμαγδό της απωλείας- το πιστεύετε…

Τελικώς, όποια πέτρα δυσώδους υποθέσεως σηκώσει κανείς (ομιλώ δια τα προ Πρασίνων ένδοξα έτη, τότε που έκαναν κουμάντο οι Βένετοι), τα… μαλλιά Αγγέλου θα ανευρεθούν υποκάτω, να μεταβιβάζουν εντολάς με εν ακουστικόν ανά χείρας. Τους οποίους Βένετους, ως γνωρίζουν όσοι μελετούν τη λαμπρή βυζαντινή ιστορία –θύματα της οικονομικής ανεχείας ήτις περιορίζει την αγορά ευρέος φάσματος βιβλίων- υποστήριζε και ο αυτοκράτωρ και παρελασιάρχης Ιουστινιανός, τουλάχιστον μέχρι τη στάση του Νίκα (μα πού προσέτρεξε και πάλιν ο νους σας; Ποιο παριζάκι βρε αδελφοί;).

Και, άντε, ας υποθέσομε ότι το καλοκαίρι παραθερίζομε (αστείον πράγμα, ιδιαιτέρως εφέτος). Πώς λέγεται το αντίστοιχο του χειμώνος και τις κατά θα κάνουμε τότε, αν βεβαίως κατορθώσομε να επιζήσομε;

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)