Ένα μεγάλο ψάρι, ψάρι φοβερό,
τα δόλια τα μικρά εκυνηγούσε·
παρά να κοπιάζει μέσα στο νερό
τον όμοιο του να τρώει προτιμούσε…

Kαι νά! ένα ψαράκι ξάφνου πέφτει παπ…
στο στόμα του μπροστά το πεινασμένο·
δεν άργησε ο φίλος κάνει μία χαπ…
και στην κοιλιά του βρέθηκε θαμένο.

Aλλ’ όμως δεν εχάρη και πολύν καιρό
για το μεγάλο αυτό κατόρθωμά του,
γιατ’ ένιωσε να τον τραβά σκοινί γερό…
και σίδερο τρυπάει τα σωθικά του…

Kοιτάξτε… πώς παιδεύεται, πώς σπαρταρά
φαρδύ-πλατύ στη βάρκα ξαπλωμένο…
γιατ’ ήταν το ψαράκι δόλωμα ψαρά,
και είχε αγκίστρι μέσα του κρυμμένο…

Δημήτριος Καμπούρογλου