Μέσα…

Περίσσεψαν οι καταγγελίες για καπιταλιστικές επιχειρήσεις που απέλυσαν πολλούς εργαζόμενους λίγο πριν εκπνεύσει το 2011, προκειμένου να μη θεμελιώσουν δικαίωμα άδειας για το 2012. Αυτή είναι παλιά τακτική των καπιταλιστών, μόνο που φέτος το φαινόμενο πήρε ιδιαίτερη έκταση, επειδή οι απολύσεις που γίνονται είναι γενικά πολλές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον κλάδο του εμπόριου πάρα πολλές απολύσεις έγιναν ακριβώς στις 31 Δεκέμβρη, αφού δηλαδή πέρασε ο φόρτος που έχουν τις γιορτές στα μαγαζιά. Ανυποψίαστοι γι’ αυτό που τους περίμενε εργαζόμενοι, πολλοί με αρκετά χρόνια δουλειάς, έκαναν πρωτοχρονιά με την απόλυση στο χέρι. Γι’ αυτούς η γιορτή ήταν σαν δείπνο μετά από κηδεία.

Από τη χορεία των καπιταλιστών που έκαναν πρωτοχρονιάτικες απολύσεις δεν έλειψε και η εργοδοσία της Περισσός ΑΕ, η οποία στις 29 και 30 Δεκέμβρη απέλυσε αιφνιδιαστικά άλλους τέσσερις εργαζόμενους από τον 902, φτάνοντας στις 35 τις απολύσεις που έχουν γίνει από το ραδιοσταθμό. Και βέβαια, κατήγγειλαν τους άλλους καπιταλιστές για την τακτική τους, με πύρινα σχόλια από το «Ριζοσπάστη», αλλά για τη δική τους τακτική δεν είπαν κουβέντα. Από την άλλη, όπως καταγγέλθηκε από τους εργαζόμενους του περιοδικού TIVO, που απεργούν επειδή είναι απλήρωτοι εδώ και δυο μήνες (ανήκει στον όμιλο Γιαννίκου, όπως και το Alter και ο «Κόσμος του Επενδυτή»), ο Γιαννίκος κυκλοφόρησε απεργοσπαστικό φύλλο με το όνομα TIVI, το οποίο έφτιαξε με δυο δημοσιογράφους και τύπωσε κανονικότατα στην… Τυποεκδοτική της Περισσός ΑΕ. Πελάτης είναι ο Γιαννίκος, δεν μπορούσαν να του πουν όχι κι ας ήξεραν πολύ καλά ότι έβγαζε ένα απεργοσπαστικό περιοδικό.

Όταν η είδηση διέρρευσε κι άρχισε το κράξιμο και οι καταγγελίες από το Ιντερνετ, διαπιστώνοντας ότι υφίστανται μεγάλη πολιτική ζημιά, εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία λένε ότι «όταν αποκαλύφθηκε ότι το περιοδικό είναι απεργοσπαστικό και ο πραγματικός ιδιοκτήτης είναι ο Κ. Γιαννίκος σταμάτησε τη συνεργασία με τη συγκεκριμένη εταιρία». Σε ποιον τα πουλάνε αυτά; Δεν ήξεραν τάχαμου ότι το περιοδικό ήταν του Γιαννίκου και το έμαθαν εκ των υστέρων! Έκαναν, δηλαδή, μια τόσο μεγάλη δουλειά, έκλεισαν συμβόλαιο, πήραν ενδεχομένως επιταγές, αλλά… δεν ήξεραν με ποιον συνεργάζονταν! Αντί για μια υποκριτική έστω αυτοκριτική, προσπαθούν να βγουν και πάλι στον αφρό.

…και έξω

Η στήλη αισθάνεται την ανάγκη να στιγματίσει την... αριστερίστικη και... προβοκατόρικη ανταπόκριση του «Ριζοσπάστη» της περασμένης Τετάρτης (11/1), που αφορούσε στην παρουσίαση του αγώνα του λαού της Νιγηρίας ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να σταματήσει την κρατική επιδότηση στις τιμές των καυσίμων από την 1η Γενάρη. Απόφαση που υπερδιπλασίασε τις τιμές των καυσίμων στη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα της Αφρικής, που η πλειοψηφία των 160 εκατομμυρίων κατοίκων της ζει με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Πώς... τόλμησε ο αρθρογράφος να αναφέρει ότι καταγράφηκαν «μαζικές διαδηλώσεις, πύρινα οδοφράγματα, αλλά και συγκρούσεις απεργών με αστυνομικούς»; Συγκρούσεις απεργών με τα... παιδιά του λαού; Πύρινα οδοφράγματα; Μα αυτά δεν είναι προϊόν της... «ύποπτης δράσης των προβοκατόρων»; Συγνώμη, αλλά και στην Ελλάδα η τιμή του πετρελαίου διπλασιάστηκε μέσα σε δυο χρόνια, αλλά οι... «ταξικές δυνάμεις» δεν συμπεριφέρονται έτσι! Το πολύ-πολύ να οργανώσουν μια διαδήλωση (πάντα περιφρουρημένη, φυσικά), αλλά ποτέ έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Διότι ακόμη και «στη λαϊκή επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι» (κατά τα λεγόμενα της Αλέκας Παπαρήγα από τα έδρανα της Βουλής, μετά τον πύρινο Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα). Και μη μας πείτε ότι στη Νιγηρία υπάρχουν «άλλες συνθήκες» και ο λαός είναι ώριμος για επαναστατικές αλλαγές, ενώ στην Ελλάδα όχι (σύνηθες «επιχείρημα» των οπαδών της κριτικής της βίας στο εσωτερικό και της αποδοχής της μόνο όταν αυτή εκδηλώνεται σε απόσταση άνω των... 5.000 χιλιομέτρων), γιατί θα σας απαντήσουμε ότι στη Νιγηρία ούτε κομμουνιστικό κίνημα υπάρχει ούτε η χώρα βρίσκεται προ των πυλών μιας κοινωνικής επανάστασης. Απλά, η οργή ξέσπασε σε βία, δύο μόλις μέρες μετά την εφαρμογή του μέτρου που διπλασιάζει τις τιμές των καυσίμων, με τους εξαγριωμένους διαδηλωτές να κλείνουν βενζινάδικα, να σχηματίζουν ανθρώπινες αλυσίδες σε αυτοκινητόδρομους, να καταλαμβάνουν λεωφορεία. Ο «όχλος» έφτασε στο σημείο να μαχαιρώσει έναν στρατιώτη και ο στρατός απάντησε με δακρυγόνα και σφαίρες στο ψαχνό.

Όλ’ αυτά στις 3 Γενάρη, σύμφωνα με ανταπόκριση του Αλ Τζαζίρα. Στις αρχές της βδομάδας που πέρασε, οι συγκρούσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στη βόρεια πόλη του Κάνο (στην πρωτεύουσα Λάγος οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές), με τους διαδηλωτές να καίνε δύο βανάκια και να επιχειρούν να κάψουν το σπίτι του διοικητή της κεντρικής τράπεζας της χώρας, πριν τους σταματήσει η αστυνομία. Το γραφείο, όμως, του γραμματέα της κυβέρνησης, δεν γλίτωσε από τη φωτιά.

Όταν αυτές οι ενέργειες γίνονται εντός Ελλάδας, είναι... προβοκατόρικες, ενώ όταν γίνονται στη μακρινή Νιγηρία δεν τρέχει τίποτα και το ΠΑΜΕ στέλνει μηνύματα αλληλεγγύης! Ομως, όταν ξεσπά η λαϊκή βία (για την ακρίβεια, αντιβία στην οικονομική και φυσική βία των δυνάμεων του συστήματος), όπως πριν λίγες βδομάδες έγινε στο Καζακστάν και τώρα στη Νιγηρία, δεν αισθάνεται την ανάγκη να μείνει στα κόσμια πλαίσια για να μην χαρακτηριστεί... προβοκατόρικη. Αντίθετα, είναι αυτή η αντιβία που ταρακουνά τους κρατούντες και τους κάνει να φοβηθούν το λαϊκό κίνημα κι όχι τα ψηφαλάκια στις εκλογές και οι πορείες-λιτανεία (ακόμα και με.... αγωνιστικό προφίλ).

(εφημερίδα «Κόντρα»)