Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

ρεπορτάζ...

...και "ρεπορτάζ"

10 σχόλια:

boula είπε...

αν ο ήλιος πεθάνει ...

chrismos είπε...

Όταν 1 τυχαία φωτο = 1000 λέξεις, τότε 2 σπέσιαλ φωτο και 3 λιτές λέξεις πόσους τόμους κάνουν;

Εύγε!!! ΑΥΤΑ είναι ποστ!
(κι όχι η χαρη, Τομ, με νιες από το βιβλίο της Φαίης -Fay's book- που, αλίμονο, μας έχουν book όσοι)

Έμπα συ περί πτώση, επανέρχομαι στο θέμα:
αν ο ΠΑΟΚ νικήσει...

boula είπε...

μια εικόνα τόσο ζωντανή που δεν χρειάζονται λέξεις
"...Ο ουρανος φλεγοταν στον οριζοντα κι ετσι αναγνωρισα τον πολεμο, εκεινον που τοσο νωρις με ειχε διδαξει πως ο ανθρωπος δεν ξαναγιενιεται την ανοιξη. Σκεφτηκα οτι την στιγμη αυτη, στον υπολοιπο κοσμο το επιμαχο θεμα ειναι η μεταμοσχευση καρδιας . Οι ανθρωποι στις αλλες χωρες αναρωτιοταν αν ηταν θεμιτο, να αφαιρεση κανεις την καρδια απο εναν αρρωστο που σε δεκα λεπτα θα πεθανη,για να την χαρισει σ εναν αλλο που που εχει ακομα δεκα μηνες περιθωριο ζωης. Εδω αντιθετα , κανεις δεν αναρωτηθηκε αν ειναι δικαιο να αφαιρεθη, απο εναν ολοκληρο λαο που τον αποτελουν πλασματα ευρωστα και με υγιη καρδια , η ιδια η υπαρξη του..." Απο το βιβλιο της Ο. Φαλατσι " Βιετναμ"
από το http://spiti.pblogs.gr/

theogrocer είπε...

Boula
Το "αν ο ήλιος πεθάνει" που παραπέμπει στο γνωστό βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι, ήταν λίγο (ως πολύ) ασύνδετο με την ανάρτηση. Ώσπου ήρθε το επόμενο σχόλιο και εν μέρει συνδέθηκε(;) με το προηγούμενο.
Chrismos
Όλο Μέκκα-Νις. Και γελάω.
Πάρε μπιμ των dos: Πόση μαλακία μπορεί να δέρνει το Fay's book! Πέρα από τις Χαρίτο με νιες, τη βλαχο-επίδειξη και την αναφορά του καθενός πού πάει, τι κάνει, πότε κατουράει κλπ. με εξοργίζει και εκείνο το επιβεβλημένο, ηλίθιο "μου". Ευχαριστώ Χρήστο ΜΟΥ, ναι Μαρία ΜΟΥ, γεια σου Κίτσο ΜΟΥ λεβέντη. Ice ich TIR...

boula είπε...

Οι εικό νες περιείχαν τόσο μεγάλη ομοιότητα και τόσο μεγάλη αντίθεση ...
Λυπάμαι για το ασύν δετο σχόλιό μου
Κάπου στο β άθος έχω ταφτίσει το πολιτικό ρεπορτάζ με την αντιπο λεμική δράση.

theogrocer είπε...

Δένει ναι κακό.
Αλλά το "αν ο ήλιος πεθάνει" πού Col-eye;

boula είπε...

ήταν ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Απ' ότι θυμάμαι αντιστρατευότανε τον επεκτατισμό και έβαζε τον άνθρωπο πάνω από τα επιτεύγματα του τότε αναπτυσσόμενου κόσμου.
Ευκαιρία νατο ξαναδια βάσω, και να καταλάβω πάλι την Οριάνα Φαλάτσι τις διαδρομές της γυναικείας χειραφ έτησης και του ανθρωπισμού.

chrismos είπε...

Boula,
Δε νομίζω να πειράζει που ταύτισες τα θέματα.
Αλλά με τη Φαλάτσι τα 'φτυσες εντελώς.
Απ' όσο ξέρω η Φαλάτσι δεν έβαλε ποτέ το φακό της μπροστά σε κάνες (ούτε μεταφορικά), ενώ τράφηκε τόσο πολύ από τη δημοσιότητα, που θα 'λεγε κανείς πως ο φακός της ήταν γεννημένος για τις ...Κάννες.
Χωρίς τον Αλέκο τση, η Φαλάτσι ακόμα θα 'ψαχνε το φαλλό τση στη Φαλούτζα, εν είδει «φαλλού, τζα!»
Άκου κι εμέ τον πρεσβύτερο κι ας μην έχω πληροφορίες από την ηττα λυκοι Πρεσβεία...

Embassy περιπτώσει, το ποστ αναδεικνύει τη γλίτσα των δημοσιοκάφρων που με εντολές των αφεντικών τους, «θάβουν» τη λαϊκή οργή εστιάζοντας στην «τρομοκρατία» και όχι στη γνήσια (στυγνή CIA) τρομοκρατία, δηλ. την κρατική.

theogrocer είπε...

Χαχαχα. Το "embassy περιπτώσει" -ως συνέχεια της περί πρεσβείας φράσης, αλλά και της περί press βίας ανάρτησης- περνά ή στήνει στόρια!
Όσο για το ποιος είναι ο μόνος τρομοκράτης, χρόνια τώρα το φωνάζουν τα ντουβάρια (και τα ντου, βαριά). Κι ως γνωστόν, όσα έχουν γραφεί σε τοίχους και πέτρες (από την εποχή του Μωυσή και εντεύθεν) είναι θέσφατα. Θες φά'τα, θες πέτα τα...

boula είπε...

chrismos
σ' ακούω σαν πρεσβύτερο αλλά η Ο.Φαλάτσι είχε πάει στο Βιετνάμ, όπου έκανε πολεμικό ρεπορτάζ και απ' όπου μετέφερε μαρτυρίες για έναν "έναν άχρηστο πόλεμο"