Προς Θεσσαλονικείς α΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Mega θαύμα! Ήταν 18 Ιουνίου του εθνοσωτηρίου έτους 2010 (πέρυσι, με απλά λόγια) όταν αποστέλλαμε ημίν την οε΄ επιστολή φαύλου, αφιερωμένη στο φεστιβάλ βιβλίου της συμβασιλεύουσας που ακόμη ήτο σε θέση να ανακράζει "εν τούτω Πανίκα" (τώρα, φευ, δεν είναι). Με την επιστολή να καταλήγει ως εξής: «Τι απομένει; Να κλείσομε αυτή την –εβδομηκοστή πέμπτη- επιστολή, με θερμό χαιρετισμό εν όψει θέρους. Οι Εξώστειοι μονόλογοί μας διακόπτονται και θα πάψουν να ενοχλούν επί τρίμηνον. Έτσι ώστε το φιλόχρηστο κοινό ν’ απολαύσει απαρασάλευτα τη φαντασίωση ότι έχει χρήματα και φεύγει δια παραθέριση (ακόμη να μου γνωρίσετε την αντίστοιχη λέξη δια τον χειμώνα…). Ραντεβού τον Σεπτέμβριο…».

Άλλαι όμως αι βουλαί του κυρίου και άλλη η περικυκλωμένη από συνονθυλεύματα και απολιτίκ μορφώματα βουλή των Ελλήνων… Ένα ολόκληρο έτος διήλθε έκτοτε, ένα έτος το οποίο σημαδεύτηκε από την πώληση πολλών «φιλέτων» εις καιροσκόπους, fashion victims, glamorous, trendy και lifestyle promoters. Και να ‘μαστε τώρα εις ένα «film noir», με τα άηχα ουρλιαχτά, την αγωνία και την οργή μας να διατρανώνουν τα αυτονόητα. Τόσον αυτονόητα που δεν προτιθέμεθα να γράψουμε γι’ αυτά. Μόνο κάτι αθέατα δάκρυα που αντανακλούν το χθες ίσως δείτε στις άκρες των ματιών μας. Και μια πίκρα και οργή που ο γράφων κρατάει μέσα του, για λύκους που παριστάνουν τους αμνούς και –καπηλευόμενοι ονόματα και ιστορίες επειδή τους έκατσαν οι συγκυρίες- σαλαγούν μια ολόκληρη κοινωνία στα μπουντρούμια του συγκεκαλυμμένου lifestyle, του περιβεβλημένου με μια γελοία επίφαση πολιτισμού που απαυγάζει οπίσω των μακρόσυρτων άμετρων δημοσιευμένων αμανέδων, όλοι του τύπου «ο χαβάς, ο γκαϊλές, το εγώ μου και η εν γένει επιβεβλημένη μαλακία ήτις –ευπώλητος γαρ- είναι η ενδεδειγμένη και μόνη λύσις».

The γάμοι, ω μαστέ, λέω εγώ… Για να μην με πιάσει η τρέλα και τα πω αλλιώς, Τάσο Μιχαηλίδη που κάνεις ότι δεν ακούς, κρυφογελώντας…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη

(διάδοχος του "Εξώστη" μέσα από καταστάσεις που πολλοί γνωρίζουν...)