Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Κάνουν λάθος αν πιστεύουν (ή φαντάζονται) ότι η ριζοσπαστικότητά μου προέρχεται από τη δυσπεψία μου σε «ουτοπίες» και διάφορες «θεωρίες». Στην πραγματικότητα οφείλω τη ριζοσπαστικότητά μου -από την αρχή ως το τέλος της- στο σύστημα και στη σάπια κοινωνία του… Αλλιώς, αν κάποιος θέλει να ψάξει για τους «θεωρητικούς» που ευθύνονται γι’ αυτήν, μπορεί να ξεκινήσει από τα γραφεία του τμήματος σωφρονισμού και ν’ αφήσει τους ποιητές του δυναμίτη στην ησυχία τους…
Gabriel Pombo da Silva

4 σχόλια:

chrismos είπε...

Ένας θολός αχταρμάς διακρίνει την πολιτική μου συνείδηση γι αυτό και σατιρίζω τους ΠΑΝΤΕΣ (δεξιά κι αριστερά). Ομολογώ, όμως, πως η σάτιρά μου δεν βασίζεται στην τεκμηριωμένη άποψη που διαθέτει ο "ψαγμένος" (και άρα γνήσιος) αμφισβητίας. Οφείλεται στον πολιτικό μου ωχαδερφισμό και στην
απροθυμία μου να αποκρυσταλλώσω επαναστατική πολιτική άποψη και συνείδηση, διότι αυτό συνεπάγεται υποχρεώσεις...

Ειλικρινά υμέτερος
(είμ' έτερος, δη κόσας*)

(*)ποντιακή κότα

theogrocer είπε...

Σα φέσ' το μήνυμα. Ass εισαγάγω κενά δαιμόνια ώμος ως σα τυρί ζων και ο ίδιος (δι' ευρύ Νώντας και τη συζήτηση) λέγοντας ότι:
-Σε λήγω καιρό δεν θα καταμετρούν σάτιρες αλλά sim μετοχές και ψήφους.
-Then είναι (ω λαπά, ντα) όπως φαίνονται ή όπως θέλουν ίσα τυρί ζώντες να φαίνονται (παραδείγματα υπάρχουν πολλά στην ιστορία).
-Οι ίππο-χρεώσεις δεν εκπληρώνονται πάντα φανερά και με αποδείξεις.
-Για πολλούς το διαδίκτυο δεν αποτελεί τόπο υψηλής προτεραιότητας για πολιτική δράση, αφού περισσότεροι ρουφιάνοι θα τους διαβάσουν παρά σύντροφοι.
-Κανείς δεν σατιρίζει τους πάντες ανεξαιρέτως. Κάπου... αγαπάει.
Δε βάζω άλλα γιατί θα ε-ξημερωθούμε...

chrismos είπε...

Η δυναμική (και γι αυτό σπουδαία) ομολογία του συγγραφέα, νομίζω πως απαντάει στο ερώτημα «Αρκούν οι θεωρίες και η ποίηση-δυναμίτης να ριζοσπαστικοποιούν τις συνειδήσεις;»
Και η απάντησή του είναι «όχι, δεν αρκούν, διότι από μόνες τους είναι "δύσπεπτες" όταν δεν υπάρχει το "χωνευτικό" ένζυμο-καταλύτης τής έμπρακτης συμμετοχής στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι. Εκεί ολοκληρώνεται η ζύμωση της ταξικής συνείδησης. Εκεί "δένει το ατσάλι"».

Στο πρώτο μου σχόλιο, ο αυτασαρκασμός έγκειται στο να αναδείξει (κι επομένως να καταργήσει) τα όποια απομεινάρια από φοβικά και δουλικά σύνδρομα με/μας διακατέχουν ακόμα.

Τα θέματα που βάζεις, theo, ζητούν τέτοιες απαντήσεις.
To whom may concern , που λεν κι οι ugly.

theogrocer είπε...

Τις δίκες Sue άπαν ντύσεις τις ξέρω E.S. Τόττης-Fanta ζωμέ.
Το θέμα είναι "τι θα πει ο κόσμος"...