Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Η διαδικασία της διδασκαλίας κερδίζεται, δεν χαρίζεται και είναι μια αέναη, διαρκής πράξη. Η διδασκαλία βρίσκεται πάντα «επί ξηρού ακμής». Πάντοτε κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να χαθεί και ανά πάσα στιγμή να κερδηθεί. Να μην φεύγουν τα μάτια των παιδιών πάνω από τον δάσκαλο, να τα συγκρατεί ο δάσκαλος και μόνον τότε η διδασκαλία μετουσιώνεται σε πράξη.
Ήμουν γιος δασκάλου, αλλά και ο παππούς μου ο παπα-Χρίστος Τσολάκης ήταν και αυτός δάσκαλος. Μεγάλωσα κοντά σε δασκάλους. Τον παπα-Χρίστο Τσολάκη τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί όταν ήμουν εφτά ή οχτώ χρονών, γιατί βοηθούσε τους αντιστασιακούς και δεν έσκυψε το κεφάλι στους κατακτητές. Τον εκτέλεσαν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μας, μπροστά στα μάτια μου. Τότε ο πατέρας μου για να μη κινδυνέψει η ζωή μου με πήρε και με έκρυψε στα βουνά, στις σπηλιές. Οι Γερμανοί για αντίποινα πολλές φορές, σχεδόν πάντα, εκτελούσαν αθώους. Στα βουνά λοιπόν και στις σπηλιές, καθώς με έκρυβε ο πατέρας μου, πάντοτε πριν φύγουμε από το σπίτι έπαιρνα μαζί μου και ένα μικρό σακούλι, έβαζα τα βιβλία μου τα σχολικά και με τη βοήθεια ενός κεριού διάβαζα μέσα στη σπηλιά όσο μπορούσα, διάβαζα, διάβαζα κάθε μέρα, γιατί ο παππούς ο παπα-Χρίστος, όσο ζούσε πριν τον εκτελέσουν οι Γερμανοί μού έλεγε: «Μη περάσει μέρα Χριστάκη που να μη διαβάσεις ένα βιβλίο. Μη περάσει μέρα που να μην ανοίξεις τετράδιο». Το ίδιο άλλωστε μου έλεγε και ο πατέρας μου. Κι εγώ αυτό έκανα. Και το κάνω εδώ και εβδομήντα χρόνια. Δεν περνά μέρα που να μην ανοίξω και διαβάσω κάποιο βιβλίο. Μου έμεινε από τότε αυτό το «κουσούρι». Μια παλιά συνήθεια…
Χρίστος Τσολάκης

9 σχόλια:

chrismos είπε...

Το κείμενο έχει και πολλούς δασκάλους και πολλά βιβλία.
Πλεονασμοί...

theogrocer είπε...

Καίρια, τέλεια παρέμβαση.

chrismos είπε...

Κι ένας κι ευθύς
πως στα σχολεία της
διττοι κι είσθε Σαλονικεις
-σάλες περί οχιές δεν έμαθα-
αυτή τη νήπια παρ' embassy της ΟΛΜΕ,
οι αηδιαιφθυντές (then ΕΠΕ*) τρεψαν
να διαβαστεί!
(* Εταιρία Περιορισμένη σε φθίνει ...σσσς)
Μόνο ένας κι ευθύς χρησμός
μπόρες ένατη δια βάση κι ένατη μοιράσει
στους παρ' ευρείς κομμένους γονείς
κι έστω σύλλογο γονέων
κι εκεί δαιμόνων.

theogrocer είπε...

Νάγια (τι λέω;) πόσοι υπάρχουν κάλοι! ΚΕΚ ακίδας καλεί.
Το hippy καίω, ποιητής:
"Μούγκα, δεν βρίσκεται λέξη καμία
να 'χει στον ήχο της τόση φοβία".

chrismos είπε...

Το ραπ Λεωνιδας καλει
Δένδια κρίνω, ντε, (ΣΕΚ ακούς;) και κάλους.
Η μούγκα κι η feau βία τους δια Κρήνης ομιλούντες και αλάλους.
Το hippy καίω, ποιητής (ο Βίρβος):
Ωδάς καλώ σοδας καλώς
αυτός ως Άρδαν απαλός
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς.



(Ακόμα γελάω με τη Νάγια,
την αισθητικό για τους κάλους
και τις ακίδες!)



boula είπε...

Θυμάμαι είχες ένα τουφέκι
Άντε φέρ' το στην πλατεία, σε περιμένω
κρυμμένο στα βιβλία του σχολείου
κι εγώ θα φέρω ένα πιστόλι ...

theogrocer είπε...

Με toshiba θείο, αλλά τους Ούγγρους και όλου του κόσμου τους εθνικιστές, τους έχω has μένους.

boula είπε...

νομοι ζω ότι η ουγκροι κει επανάσταση ή ταν ιστορική αναγκαιότητα, ο φασισμός έ, hippo lap ρω σωπα

theogrocer είπε...

Σα φως και έχει πολλά (πρόσω πάω) φα-σεισμός.
Ε γόη, pas απλά ότι έχω (has) με νώτων εθνικισμό.