Ξέρουμε πως η πολιτική ελευθερία
εκλογής των αντιπροσώπων στην κρατική Δούμα (βουλή), η ελευθερία των συγκεντρώσεων,
η ελευθερία του τύπου, δεν πρόκειται να λυτρώσουν μεμιάς τον εργαζόμενο λαό από
την αθλιότητα και την καταπίεση. Και ούτε υπάρχει στον κόσμο τέτοιο μέσο που να
μπορεί να λυτρώσει αμέσως τη φτωχολογιά της πόλης και του χωριού απ’ τη δουλειά
για τους πλούσιους. Ο εργατικός κόσμος δεν έχει να ελπίζει, δεν έχει να
υπολογίζει σε κανέναν άλλον, παρά μόνο στον εαυτό του. Κανείς δε θα λυτρώσει
τον εργάτη από την αθλιότητα, αν δεν λυτρώσει ο ίδιος τον εαυτό του. Και για να
λυτρωθούν οι εργάτες πρέπει να συνενωθούν σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλη τη Ρωσία, σε
μια ένωση, σ’ ένα κόμμα.
Vladimir Lenin
6 σχόλια:
υπ άρχει μία αντίφαση που υπονομεύει το εργα τικό κί νημα από τα έ σω. Ο ορι σμός της αθλι ότητας της εργα σίας του εργ άτι και επο μένος της ταυ τό τητάς του. Αυτό ξε φεύγει απ' τον ρεαλ ισμό και κλίν ει περισσό τερο στην απαξ ίωσή της ί διας του της μοί ρας, στην άρ νησι της προσω πικ ής του αξίας και στην επι βε βλημένη υπέ ρβασή των εγ γενών της προ βλημάτων. Κι ό λα αυτά συν ήθος έρχονται να εκ προσω πηθ ούν από έν αν ηγέτη, που στο π ρόσω πό του θάβονται και αλώνον ται ό λα τα ποιο τικά χαρακτηρ ιστι κά του ανθρώπου - εργάτι της ζωής και όχι εργάτι της αθλι ότητας. Οι επανα στάσεις καθοδηγούνται από πρόσω πα και-λει τουργούν σαν κουρδι στά πορτο κάλια και η π ροσω πολα τρεία είναι η μεγαλύ τερη αδυ ναμία της επανάστασης. Η άρ νησι του προσώπου και η αυτό ματη απόρρ ιψη του προσωπικ ού δυναμικ ού. Η άνευ όρ ων υπαγω γή του στο μαζικό κί νημα, στο κόμ μα, και η υποδούλωσή του στ ον ηγ έτη και στην ιδέα μιας κοινής για όλους λύ τρωσης. Χωρί ς όμως να γνω ρίζει ποιό είναι το π ρόσω πό της.
Αλλά ...
Εδώ και μια δεκαετία, σχεδόν δεν έχουν σταματήσει να γίνονται δίκες (πρωτόδικα και εφετεία) ένοπλων οργανώσεων (17Ν, ΕΛΑ, Επαναστατικός Αγώνας, Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς). Και επί δέκα χρόνια, "κατηγορούμενοι", συνήγοροι και μάρτυρες προσπαθούν να βάλουν καλά στα δικαστικά κεφάλια (δυστυχώς χωρίς μεγάλη επιτυχία) το γεγονός ότι καμιά τους δεν είχε "αρχηγό", "εγκέφαλο", "καθοδηγητή", "διοικητή", "συντονιστή" ή όπως αλλιώς τον έχουν στο μυαλό τους ως δεδομένο τα αλωμένα από το μικρόβιο της ιεραρχίας τα στενά και απαίδευτα αστικά μυαλά.
Δεν έχετε άδικο σε όσα γράφετε Boula, αλλά τα παραπάνω θα έπρεπε να σας λένε κάτι. Από κει και πέρα, το τι κάνει και πώς λειτουργεί το κίνημα είναι μια συζήτηση που αφορά το ίδιο και όσους συμμετέχουν σ' αυτό... Γιατί αν δεχτούμε τις "απ' έξω" γνώμες, τότε αυτομάτως μπαίνουμε έμμεσα και σε διαδικασίες προσώπων-ηγετών-καθοδήγησης κ.α. που ωραία περιγράφετε στο σχόλιό σας...
Καταλαβαίνω ακριβώς τι λέτε. Αλλά, τα αστικά μυαλά διαφέρουν από τα άλλα μυαλά, όχι γιατί είναι αστικά αλλά γιατί είναι μυαλά. Η ιεραρχία - και η ανισότητα - συναντιούνται τόσο στη φύση όσο και στη ζωή και δεν ευθύνονται καθόλου ούτε για την προσωπολατρεία, ούτε για την εκμετάλλευση, π.χ. στις εποχές φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι ή στον ηλικιακό κύκλο, βρέφος, νήπιο, παιδί, έφηβος, ενήλικας, μεσήλικας, υπερήλικας κοκ
έχουμε μια ωρίμανση, μια επανάληψη και μια εναλλαγή, που δεν ευθύνεται για τον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση, που βλέπουμε στην κοινωνία. Ο χωρισμός της κοινωνίας σε αστούς και εργάτες, καταπιεσμένους και μη έχει να κάνει με την εξέλιξη της ζωής και των ανθρώπων. Πόση θλίψη αλήθεια πηγάζει από την αποτυχία ενός κινήματος, και την διάψευση τόσων αληθινών οραμάτων ελευθερίας και ισότητας ;
Μετά τη Ρωσία - καλά: Σ' αυτή την ονομασία ακούω πολλά. Πρώτον ... η απλή πραγματικότητα. όλα - μιλώ για τα ποιήματα - γράφτηκαν μετά τη Ρωσία. Δεύτερον - ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με Ρωσία. Τρίτον - η Ρωσία είναι μέσα μου, κι όχι εγώ στη Ρωσία (Τα λόγια του Σεριόζα για τον εαυτό του στον Δον. Ν.Β. Για μας η Ρωσία ήταν ή Μόσχα). Τέταρτον. το επόμενο βήμα μετά τη Ρωσία - για πού: - σχεδόν θα έλεγα για την Ουράνια Βασιλεία!
Μετά τη Ρωσία, Μαρίνα Τσβετάγιεβα, μετάφραση Ιωάννα Σαββίδου
"Διαφέρουν όχι γιατί είναι αστικά, αλλά γιατί είναι μυαλά". Αυτό δεν το κατάλαβα, με δεδομένο ότι και τα άλλα είναι μυαλά... Πώς διαφέρουν;
Όσο για την αποτυχία ενός κινήματος που λέτε, αποτυγχάνει στο σημείο που επιχειρεί να εγκαταστήσει τη νέα γραφειοκρατία, όπως σημειώνεται και σε σχετική ανάρτηση σ' αυτό το blog. Και ο ολίγιστος μπροστά στην Μαρίνα Τσβετάγιεβα (που η συχνή επανάληψή της δεν την εξυψώνει σε κάτι μεγαλύτερο απ' ό,τι υπήρξε) Γιώργος Ζήκας γράφει (και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης τραγουδά): "Όλα έχουν γίνει / έχουν ξαναγίνει / μα δεν έγιναν σωστά"...
Goran Bregovic - Uspavanka za Radmilu M - Νανούρισμα για Ραντμίλα M
Η Σίβυλλα στο παιδί
ακόμα και σε μια αστική οικογένεια οι άνθρωποι σκέφτονται διαφοτερικά, το ίδιο συμβαίνει σε μια αστική κοινωνία, γι αυτό υπάρχουν οι δάσκαλοι, ...
Δημοσίευση σχολίου