Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.
Οδυσσέας Ελύτης

7 σχόλια:

boula είπε...

Εισαγωγή
Από τo χίλια εννιακόσια σαράντα
σαν από κάστρο κοιτάζω τα πάντα από ψηλά
Σα να αποχαιρετώ ξανά
όλα εκείνα που καιρό τώρα έχω αφήσει.
Έκανα τον σταυρό μου
και διάβηκα στην κάμαρα την σκοτεινή.
Άννα Αχμάτοβα
25 Αυγούστου 1941
Πολιορκημένο Λένινγκραντ

theogrocer είπε...

Ένα μήνυμα παραίτησης ως σχόλιο σ' ένα μήνυμα αισιοδοξίας και αγώνα!

chrismos είπε...

Μέσα στη θλίψη του απέραντου σταυροκοπήματος που πνίγει κάθε αντίσταση, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη μοιρολατρεία.
Άννα, Αχ ΜΑΤωνα...

boula είπε...

Παραίτησης ;
Μια νύχτα άυπνη, τη νύχτα της 26ης προς 27η Δεκεμβρίου 1940, στο πολιορκημένο από τις φασιστικές ορδές Λένινγκραντ, με αφορμή ένα απόσπασμα από το ποίημα «Είμαι μάρτυρας των πάντων στον κόσμο τούτο», όπως αφηγείται η ίδια η Χρυσόστομη πασών των Ρωσίων Άννα Αχμάτοβα, γεννήθηκε το προσχέδιο του «Ποιήματος δίχως ήρωα»
Η αλήθεια είναι πως αντιλαμβάνομαι τη φθορά όπως ακριβώς και το αντίθετό της, την αφθαρσία.

theogrocer είπε...

Chhrismos
Οχιά, λαδιά να! Πού Καμί; Σα νήπια...
Boula
Μα αυτό λέει το κείμενο: "Αιδώ ο κόσμος καίγεται κλπ." Ω σόγια τάπερ ή φθοράς και περί αφθαρσίας, καλά έκανε σκέτο διευκρίνισες. Bus και are χύσουμε να καταλαβαινόμαστε Oli et mis αιδώ μέσα...

boula είπε...

με ταξύ μας ... το blogάκι για μένα είναι παρη γοριά ή απάν τηση στη φ θορά ή στην αφθαρσία που κάπου - κάπου αισθάνομαι ...

theogrocer είπε...

Και για μαστό οι δύο είναι (Τούλα χύστον για μένα). Το "ζει" τίμα. Είναι top, άρα πέρα.