Ο πατέρας της πέθανε στο κρεβάτι
του γιατί ήταν πάντα με τον νόμο. Τον δικό μου τον πατέρα τον κρεμάσανε γιατί
υπεράσπιζε το δίκιο. Εμείς πήγαμε να γεφυρώσουμε την μνήμη και τη λήθη. Μάταια!
Σταύρος Καλαπανίδας – «Ο Σταύρος ο μηχανικός της οδού Καλλιρρόης»
8 σχόλια:
Kαι βέβαια μάταιο. Η μνήμη είναι βράχος γερός, η λήθη άμμος. Πως να στηρίξεις γέφυρα σε δυο τέτοια άκρα;
Με κλίση.
Με κλήση.
Με κλείσει.
Τελευταίο κλειδί - είναι το παγωμένο κλειδί της λήθης.
Δίνει γλυκύτερη απόλαυση απ' όλα
Τα πάθη της καρδιάς
Πούσκιν
μτφ Γ. Αντιόχου
solo
μπορείς, είναι σαν τις δυο πλευρές του φεγγαριού, τη φωτεινή και τη σκοτεινή.
Ευτυχώς που οι προς πάθη Α΄
απ' Εύβοια καρποι.
Αλή μ' ονόμασαν η μνήμη και οι λίθοι γέφυρ' ωθούν!
Μισός ουν καίγε FIR ωθούν ποτέ.
Το ΤΑΞΙ, Κόμη σ' οσμήν ταφής ικανής να σβήσει!
Ασβεστωνα μήνι.
Για να βρουν ανάπαυση οι πρώτ' είναι κρύοι κι είναι κρύα δικά ναι, κρύο όλου του κόσμου.
Comme ένεση μαλακοί εσπεροι άμβλυνσης των ΤΑΞΙ-Κόναν· τί θέσεων!
Γιατί εμείς δεν πολεμάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου απ’ τον κόσμο
εμείς πολεμάμε για να σμίξουμε τον κόσμο
"Δεν μπορείς να υπηρετείς δύο κυρίους" είπε ο Χριστός.
"Δεν γίνεται να χάνουμε τον χρόνο μας σε ανεδαφικές ουτοπίες" λέω ο Άχρηστος.
Ο "κόσμος" δεν είναι ένα ομοιογενές σύνολο. Χωρίζεται σε "αυτούς" και στους "άλλους". Δεν μπορεί να σμίξει ο τσακισμένος εργάτης με τον άπληστο καπιταλιστή, το θύμα με τον δήμιο, η σκληρή δουλειά με την αιώνια απραξία, η ευαισθησία με την αποκτήνωση. Και τα λοιπά, και ταλιμπάν.
ο κόσμος είναι φτιαγμένος από εμάς και η πρώτη ύλη είναι ομοιογενής, είναι η ίδια ύλη που έφτιαξε τον εργάτη - εργάτη και τον εργάτη - καπιταληστή, τον σκλάβο - σκλάβο και τον σκλάβο - αφέντη, αυτή η διαφορά πράγματι δεν γεφυρώνεται ή δεν αλλάζει
Τι μου λέτε!!! Εκπληκτική θέση!
Όλα είναι εκ θεού λοιπόν και δεν χωράει παρέμβαση!...
Δημοσίευση σχολίου