Ομολογούμε ότι δεν το γνωρίζαμε. Ο θείος του Γ. Παπακωνσταντίνου και πατέρας των δυο μεγαλοαστών κυριών με τις καταθέσεις στην HSBC (μόνο σ’ αυτή;), ο προδικτατορικός υπουργός της Ένωσης Κέντρου και μεταδικτατορικός υπουργός των κυβερνήσεων της ΝΔ, δεν ήταν απλά γιος ενός δωσίλογου καπιταλιστή που έγινε εργοστασιάρχης παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με διάταγμα του Τσολάκογλου, αλλά έκανε τα πρώτα βήματά του στην πολιτική συμμετέχοντας σε δημοτικό συνδυασμό του δωσίλογου υπουργού Οικονομικών Σ. Γκοτζαμάνη, ενώ είχε διατελέσει και διερμηνέας των ναζιστικών κατοχικών στρατευμάτων.  Ο Γκοτζαμάνης καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων το 1945, είχε προλάβει όμως να φύγει στο εξωτερικό (αρχικά στην Ιταλία και μετά στη Γερμανία!). Αμνηστεύθηκε από το μετακατοχικό μοναρχοφασιστικό καθεστώς και γύρισε στην Ελλάδα για να διεκδικήσει το 1954 τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης, με υποψήφιο και τον Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος χαρακτήριζε τον δωσίλογο «μεγαλυτέρα ζώσα πολιτική φυσιογνωμία του τόπου».

Αν μη τι άλλο, το ιστορικό αυτό γεγονός δείχνει τη συνέχεια της ελληνικής αστικής πολιτικής. Είτε δεξιοί είτε κεντρώοι, περνούσαν εύκολα από το δωσιλογισμό και το φασισμό στην αστική πολιτική, ξεπλένοντας το παρελθόν τους και φιγουράροντας στη συνέχεια ως ευαίσθητοι και φιλελεύθεροι πολιτικοί. Ο Μ. Παπακωνστντίνου δεν είναι ο μόνος, αλλά ένας ακόμη…

Εφημερίδα «Κόντρα»