Προς Θεσσαλονικείς λγ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Επανερχόμεθα ευχόμενοι πρωτίστως καλή χρονιά, πολύ φοβούμεθα όμως ότι κάτι τέτοιο ακούγεται πλέον ως κακόγουστο αστείο. Και πώς άλλως να ακουστεί, όταν κατακερματισμένοι, φοβισμένοι και στριμωγμένοι εις τα σχοινιά της ταξικής (ναι, ασφαλώς και καταφανώς ταξικής, όσο και αν οι πλείονες ποιούν τη νήσσα ή δέχονται να παραμένουν εθελοτυφλούντες και εις πλήρη συσκότιση) παλαίστρας, δεχόμεθα τας γρόνθους τη μία μετά την άλλη, τους κλότσους και τους μπάτσους, τόσους μπάτσους που από τη χούντα είχαμε να ιδούμε, χωρίς ουσιαστική αντίδραση;

Ο τροχός του χρόνου γυρίζει συνθλίβοντας πλέον τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Σκληραίνουν τη στάση τους τα εγχώρια και διεθνή αρπακτικά, απαιτούν όλο και περισσότερα εις αυτή την άνευ προηγουμένου ληστεία στην ιστορία. Το «εορταστικό» κλίμα (στραβό ούτως ή άλλως εκ προοιμίου) των ημερών, επέβαλε την άνωθεν εκπορευόμενη φιλολογία για «φως στο τούνελ», «μισογεμάτα ποτήρια» (Σαμαράς έφα) και «ανάκαμψη που σύντομα θα δείξει σημάδια», σύντομα όμως θα ξανασφίξουν τα λουριά και τα μηνύματα θα επαναφέρουν τον ζόφο. Και τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει (δεκτά στοιχήματα και μάλιστα με ένα προς δέκα) μέχρι να «σκουπιστεί» από το παρασιτικό κεφάλαιο και την άρχουσα τάξη ακόμη και το τελευταίο ψήγμα πλούτου. Τίποτε δεν πρόκειται να παραχωρηθεί εις ένα πανικόβλητο, ψεκασμένο θαρρείς ταξικό εχθρό που στριμώχνεται εις τη γωνία και απλά δέχεται τις κατραπακιές. Διότι εκείνοι γνωρίζουν και υπεραμύνονται του ταξικού προσδιορισμού των, σε αντίθεση με ημάς που μένομε εθελοντικά θολωμένοι εις τα ίδια και τα ίδια παραμύθια…

«Το αστικό κράτος των φυγάδων του καθήκοντος και της εργασίας χρηματομανών κι εκμεταλλευτών αστών, το διατηρούμε εμείς οι απόγονοι χωρικών οι οποίοι από γενιά σε γενιά το ενισχύουμε με νέα μέλη (επιστήμονες, μεταπράτες, εργάτες) και το αναπαράγουμε» (Λεωνίδας Γούσιος).

Αρκετά με τα ευχολόγια λοιπόν…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη