Δεν πρωτοτύπησε η ΔΗΜΑΡίτισσα υφυπουργός Υγείας Φ. Σκοπούλη με όσα είπε για τη μητρότητα και τις εργαζόμενες γυναίκες. Εδώ και χρόνια η μητρότητα έχει γίνει «επιχείρημα» στα χείλη των νεοφιλελεύθερων για να προωθήσουν αντεργατικές ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, όταν προωθούσαν τη μερική απασχόληση, η μητρότητα ήταν ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα. Έλεγαν: για να μπορούν οι εργαζόμενες μητέρες να ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους, πρέπει να τους δώσουμε τη δυνατότητα να δουλεύουν λιγότερες ώρες. Με λιγότερη αμοιβή, βεβαίως, και όχι με την ίδια αμοιβή για να ενισχύσουν τη μητρότητα και να διευκολύνουν τις εργαζόμενες μητέρες. Τώρα που θέλουν να ξεφορτωθούν κόσμο από το δημόσιο τομέα, έρχεται η Σκοπούλη και καταθέτει μια ανάλογης… ριζοσπαστικότητας πρόταση: «Θα μπορούσαμε, παραδείγματος χάρη, τώρα που υπάρχει αυτή η οικονομική δυσπραγία και η ανάγκη να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι νεαρές γυναίκες που είναι στο Δημόσιο και θέλουν να τεκνοποιήσουν να μείνουν για μεγαλύτερο διάστημα στο σπίτι τους. Πιθανόν να παίρνουν μισό μισθό, αλλά να έχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στα ελληνικά προϊόντα διατροφής σε μισή τιμή για τρία χρόνια από τότε που γεννούν με ένα voucher, με μία κάρτα»!

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός επιστήμονας, αρκεί η απλή λογική για να πούμε πως όταν σε μια οικογένεια έρχεται ένα παιδί, οι ανάγκες μεγαλώνουν. Οι γονείς χρειάζονται χρόνο για ν' ασχοληθούν με το παιδί και βέβαια χρειάζονται περισσότερα λεφτά. Η ΔΗΜΑΡίτισσα υφυπουργός προτείνει να δοθεί χρόνος στη μητέρα, αλλά να κοπούν τα λεφτά στη μέση! Και μάλιστα, σε μια εποχή που η ανεργία θερίζει και που δεκάδες χιλιάδες οικογένειες έχουν φτάσει να μην έχουν ούτε ένα εργαζόμενο μέλος! Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες τέτοιες προτάσεις συνιστούν κοινωνική αγριότητα, η οποία στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους. Όταν μάλιστα αυτές οι προτάσεις παρουσιάζονται σαν κοινωνικά προοδευτικές, με επίκληση του δικαιώματος της εργαζόμενης γυναίκας στη μητρότητα, συνιστούν κάτι παραπάνω από πρόκληση. Συνιστούν πολιτική αλητεία.

Ο καπιταλισμός είναι αδίστακτος. Έρχεται να στερήσει από τον εργαζόμενο το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή, το ίδιο το δικαίωμα να μπορεί να γεννήσει παιδιά και να τα μεγαλώσει στοιχειωδώς ανθρώπινα. Αυτό το σύστημα πρέπει να πεθάνει πριν μας πεθάνει. Ο καπιταλισμός πρέπει να ανατραπεί, για να μπορέσουμε να ζήσουμε ως άνθρωποι και όχι σαν ζώα.

Εφημερίδα «Κόντρα»