Θα γίνω ποιητής αριστοκράτης

κι η έμπνευσή μου θα ΄ναι ευγενική

για λίγους μόνο θα ‘ν’ το νόημά της.

Θα γίνω ποιητής αριστοκράτης

αυτή ‘ναι η θέση μου η κανονική.

Θα ‘ναι κομψά τα λόγια μου, η σιωπή μου

γεμάτα θα ‘ναι από σοφά κενά

θα κρύβω ωραία τη συγκίνησή μου

και δεν θα λέω τίποτα ξανά.

Θα ‘ναι κομψά τα λόγια μου, η σιωπή μου

κάτι πολύ τρανό θα προμηνά.

Κι αν αποκτήσω δόξα, θα το πάρω

σαν είδος πολυτελείας περιττής.

Σαν διαλεχτό καπνό θα τον φουμάρω

τον τίτλο "αριστοκράτης ποιητής".

Κι αν αποκτήσω δόξα, θα το πάρω

το ζήτημα –χα, χα!– τοις μετρητοίς!

Μόνο σαν ποιητής αριστοκράτης

τα αισθήματά μου θα διαλαλώ.

Κι αν βγει μπροστά μου ένας χυδαίος εργάτης:

– Τι θέλετε, θα πω, παρακαλώ;

Ψωμί; Μα είστε λοιπόν επαναστάτης;

Σκοτώστε τον να πάει στο καλό!...

Πωλ Νορ - «Αριστοκράτης»