Σοσιαλδημοκρατικής κοπής η θεωρία των «δύο άκρων»

Με το γνωστό του ύφος ο Βενιζέλος δεν διστάζει να χαρακτηρίσει ανιστόρητους όσους υποστηρίζουν τη θεωρία των «δύο άκρων» (χωρίς να ονοματίζει τον σύμμαχό του στην κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά και το στενό του επιτελείο) και να μοστράρει ο ίδιος σαν πούρος αντιφασίστας. Όμως ή είναι ο ίδιος ανιστόρητος ή παριστάνει τον ανιστόρητο για να μαζέψει αντιφασιστικές ψήφους. Γιατί η θεωρία των «δύο άκρων», που τη βλέπουμε να αναβιώνει στις μέρες μας για να υπηρετήσει συγκεκριμένες σκοπιμότητες, είναι σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης και κοπής. Την επινόησε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, ταυτίζοντας στην προπαγάνδα του τους κομμουνιστές με τους ναζί.

Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει ο κίνδυνος εγκαθίδρυσης μιας ανοιχτής φασιστικής δικτατορίας και η θεωρία των «δύο άκρων» να χρησιμοποιείται για να παραλύσει τις λαϊκές αντιστάσεις και να δικαιολογήσει την καταστολή τους από το κοινοβουλευτικό αστικό κράτος, όμως όταν οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες τη λανσάρισαν και την προπαγάνδισαν, οι ναζί βρίσκονταν ένα βήμα πριν την κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση της στυγνής δικτατορίας τους. Η σοσιαλδημοκρατία ταυτίζοντας τους ναζί με τους κομμουνιστές, δηλαδή με τους πιο αποφασιστικούς και μαχητικούς αντιφασίστες, διασπούσε την ενότητα της εργατικής τάξης και διευκόλυνε την άνοδο του φασισμού στην εξουσία.

Η αφίσα που βλέπετε είναι προεκλογική αφίσα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για τις εκλογές του Νοέμβρη του 1932. Κάτω από το ανατριχιαστικό σκίτσο με την εξίσωση ναζί και κομμουνιστών γράφει: «Οι δυο ευθύνονται για το ότι μας κυβερνάει το κλαμπ των μεγιστάνων του πλούτου και ότι καθημερινά ο εργαζόμενος λαός στενάζει. Στις 6 Νοέμβρη και οι δυο πρέπει να καταδικαστούν! Ψηφίστε Σοσιαλδημοκράτες! Λίστα 2».

Το Ηerrenklub ήταν μια ένωση μεγαλοκαπιταλιστών, βιομήχανων, ραντιέρηδων και τραπεζιτών, που ιδρύθηκε το 1924 και είχε ως διακηρυγμένο στόχο την παρεμπόδιση της εξάπλωσης του μαρξισμού στην Γερμανία. Στις εκλογές του 1932, παρά το λυσσασμένο πόλεμο της σοσιαλδημοκρατίας, το ΚΚΓ ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που αύξησε τα ποσοστά της. Ήταν τρίτο κόμμα, πίσω από το NSDAP (ναζί του Χίτλερ) και το SPD (σοσιαλδημοκράτες), που είχαν απώλειες. Ήδη από την αρχή αυτής της χρονιάς, βλέποντας πως η αστική τάξη ενισχύει ανερυθρίαστα τους ναζί, το ΚΚΓ κάνει αλλεπάλληλες εκκλήσεις για ενιαίο εργατικό μέτωπο και αγώνα ενάντια στη μείωση του μεροκάματου, στους έκτακτους φόρους, για την αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Καλούσε τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες να οργανώσουν μαζί με τους κομμουνιστές εργάτες στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας για την απόκρουση των επιθέσεων των φασιστικών συμμοριών. Οι σοσιαλδημοκράτες του δήθεν διμέτωπου αγώνα, όμως, στην πραγματικότητα έκαναν αγώνα μόνο εναντίον των κομμουνιστών, θέλοντας να περιορίσουν την άνοδο της δύναμής τους και ν’ αποτρέψουν ένα επαναστατικό κύμα. Στόχος τους ήταν να στηρίξουν τον γερμανικό καπιταλισμό και για να υπηρετήσουν αυτόν τον στόχο πρόδιδαν ακόμα και τα άμεσα συμφέροντα της εργατικής τάξης, τον αγώνα για το μεροκάματο. Ο εκλεκτός τους για την προεδρία της Γερμανίας, ο Χίντεμπουργκ, ήταν αυτός που διόρισε καγκελάριο τον φον Πάπεν, ο οποίος επιτέθηκε ενάντια στο προλεταριάτο, αυξάνοντας τους φόρους και χτυπώντας την κοινωνική ασφάλιση, την ίδια ώρα που επιδοτούσε τα γερμανικά μονοπώλια. Όταν ο φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ, τον Ιούλη του ‘32, οι σοσιαλδημοκράτες απέρριψαν μετά βδελυγμίας (την χαρακτήρισαν «πρόκληση») την πρόταση των κομμουνιστών για γενική απεργία. Αντίθετα, υποστήριζαν τα σκληρά μέτρα λιτότητας και ήταν αντίθετοι σε κάθε απεργία, με το επιχείρημα ότι στις συνθήκες της κρίσης δεν πρέπει να γίνονται απεργίες γιατί χειροτερεύει η οικονομική κατάσταση!

Σε όλη τη διάρκεια του 1932 οι σοσιαλδημοκράτες επιτίθονταν με λύσσα στους κομμουνιστές, βλέποντας την άνοδο του κύρους τους ανάμεσα στους εργάτες. Τότε ήταν που εμπνεύστηκαν την αηδιαστική θεωρία των «δύο άκρων», όπως βλέπουμε από την αφίσα των δεύτερων εκλογών που έγιναν το 1932. Ο εκλεκτός τους Χίντεμπουργκ ήταν που διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο το Γενάρη του 1933, με τον φον Πάπεν αντικαγκελάριο. Είχε προηγηθεί η αναμέτρηση των διαδηλώσεων. Στις 22 Γενάρη οι ναζί έκαναν προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του ΚΚΓ και στις 29 του ίδιου μήνα μια λαοθάλασσα 150.000 κομμουνιστών εργατών, με επικεφαλής τον ίδιο τον Τέλμαν, τον Ούλμπριχτ, τον Φλόριν και τους άλλους ηγέτες του κόμματος βάδισε στους δρόμους τους Βερολίνου διακηρύσσοντας την ετοιμότητά της να τσακίσει τους ναζί. Η γερμανική αστική τάξη πήρε τις αποφάσεις της και έκανε καγκελάριο τον Χίτλερ με εντολή να τσακίσει τους κομμουνιστές, χρησιμοποιώντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και όχι τις ναζιστικές συμμορίες που δεν μπορούσαν να νικήσουν. Αμέσως, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΓ κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κηρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: «Όλοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Η ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας απέρριψε την πρόταση με το επιχείρημα ότι ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος με νόμιμο τρόπο! Η εργατική τάξη δεν πρέπει «να σπαταλήσει πρόωρα το μπαρούτι της γενικής απεργίας», έλεγαν. Ακολούθησε η προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ. Την ίδια κιόλας μέρα, ο Τέλμαν με ανοιχτή επιστολή προς τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. Την επομένη το ΚΚΓ έστειλε στην ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών και στη Γενική Ένωση των Γερμανικών Συνδικάτων νέα επιστολή, προτείνοντας να κηρυχτεί γενική πολιτική απεργία ενάντια στη φασιστική δικτατορία. Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέρριψαν και αυτή την πρόταση. Σε λίγες μέρες ο Χίτλερ πήρε 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή…

εφημερίδα «Κόντρα»