Προς Θεσσαλονικείς μη΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Περιχαρείς ανταμώνομε και πάλιν ίνα διέλθομε τον βαρύ χειμώνα που δυστυχώς δεν ανεκόπη παρά του θέρους, ως αντελήφθητε…

«Μα είναι δυνατό να διήλθε ολόκληρο θέρος (ο μισός παράδεισος του εκδότου και του συγγραφέως. Ο άλλος μισός είναι τα Χριστούγεννα) και να μην έχομε νέο πωλητικό βιβλίο από πολιτικό, εκεί που τους προηγούμενους μήνας δεν προλαβαίναμε να τα μνημονεύσομε όλα;» αναρωτήθηκε ο υπογράφων. Όστις ωμολογεί και ομολογεί με συντριβή ότι δεν κατόρθωσε να βρει νέα πνευματικά πονήματα των συναγελαζόμενων στο κτίριο της πρωτευούσης όπερ περικλείεται από βασιλικές οδούς και κήπους. Ελπίζομε αυτή ταύτη η εκτροπή να μην συνεχιστεί και σύντομα να επανέλθομε εις την ομαλότητα…

Υπάρχει όμως μία εξαίρεσις: Προκόπης Παυλόπουλος – το δημόσιο δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης – ο οικονομικός «Λαβύρινθος», ο νεοφιλελεύθερος «Μινώταυρος» και ο θεσμικός «Θησέας». Όλο αυτό το φλύαρα «ελκυστικό» αναγράφεται εις το εξώφυλλο του βιβλίου του κυρίου καθηγητή (ενθυμείσθε που είχε ρίξει «σύρμα» εις τα κανάλια και άπαντα τον αποκαλούσαν «καθηγητή κ. Παυλόπουλο» τον καιρό της παντοδυναμίας του;). Τρέμε Byron! (αναφέρομαι σαφέστατα εις τον πολυγραφότατο monsieur Πολύδωρα). Όμως τι κρίμα, τι παράλειψις να λείπει εκ του τίτλου η Αριάδνη με τον μίτο-καμάκι της, ο Μίνως (δεν αναφέρομαι εις τον Κυριακού) ή έστω ο Αιγέας όστις βάφτισε το φερώνυμο πέλαγος πληρώνοντας τα γ@μησιάτικ@ του υιού του στη Νάξο…

Κλείνομε με τη σπαραξικάρδια μαντινάδα του Γιάννη Σμαραγδή προς τον πρωθυπουργό, μόνο και μ’ όνο γιατί είναι σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο τον οποίο –ως γνωστό- λατρεύομε και προάγουμε εις κάθε ευκαιρία: «Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός στ’ς Αμερικής τ’ αλώνι / κι έλαμψες κι ήρθες νικητής και σ' αγαπάμε όλοι». Και παραθέτομε και μία ιδική μας: «Είν’ η χαμέρπεια ντροπή / το γλείψιμο σαράκι / τέτοιας μορφής αυνανισμός / σε κάνει ανθρωπάκι».

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη