Προς Θεσσαλονικείς νστ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Όσο ανούσια κι αν είναι πλέον τα ευχολόγια, όπως κι αν κατάντησαν ν’ ακούγονται εις την μακρά, σκοτεινή νύχτα που διάγομε, δεν μπορούμε να μην ευχηθούμε τα δέοντα δια τη νέα χρονιά.

«Κι όχι αυταπάτες προπαντός. / Το πολύ-πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς προβολείς μες στην ομίχλη / σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν / με τη μοναδική λέξη: ζω. / “Γιατί” όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος / “κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες / κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα”. / Έστω. / Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. / Κρίνε για να κριθείς» (Μανόλης Αναγνωστάκης – «Επίλογος»).

Ρίγη κατά κύματα που συνεχίζονται ακόμη και τόσο καιρό μετά, προκλήθηκαν εις την σπονδυλική στήλη της στήλης από τη νέα... λυρική δήλωση του αξεπέραστου Byron, μέγα χορηγού απάντων των παραπολιτικών και σατιρικών στηλών. Του μεγίστου λόρδου που νικά την πνευματική λόρδα, όστις δεν μας λησμονεί και δεν μας άφησε μόνους μετά των καλικαντζάρων, τελωνίων και τελωνείων, μα ούτε και πνευματικά νηστικούς μέσα εις τις εορτές: «Είμαι ένα γρέζι ατσαλένιο που χαλάει το ρουλεμάν της αιώνιας διαπλοκής, των τζακιών και της οικογενειοκρατίας», είπε ο τρισμέγιστος φωστήρ. Ω και ξανά ω! Ω μέγα και όχι «ο» μικρόν! Εκπάγλου κάλλους μεταφορές και λογοτεχνικά ψιμύθια από ένα μετριόφρονα και ταπεινό λιθοξόο του λόγου και άσπιλο αδάμαντα του δημοσίου βίου.

Μάλλον θα πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους, μα δυστυχώς δεν είμεθα βέβαιοι, καθώς τόσα έτη δεν κατορθώσαμε εισέτι να βρούμε three σκεφτικούς θρησκευτικούς συνεργάτες, ώστε να μας διαφωτίζουν επί τέτοιων αποριών: «Παύλου Θηβαίου» έγραφε την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου το ημερολόγιο. Όμως, αν δεν μας απατά η μνήμη μας εις εκδίκηση που την απατούμε εμείς, ο Θηβαίος λέγεται Χρήστος…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη