Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Ο έξυπνος την πατάει κατ’ εξαίρεση και όχι κατ’ εξακολούθηση. Διαπράττει την ανοησία σχεδόν εις γνώση του, υποκύπτοντας στο ξύπνημα κάποιου βαθύτερου ενστίκτου, μιας έντονης παρόρμησης που καπελώνει το μυαλό και το εκτροχιάζει.
Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αισθαντικοί, έχουν μία αδιόρατη θλίψη πάνω τους. Το αντίθετο ισχύει με τον ηλίθιο, που είναι λίγο αδιάβροχος σε αυτά, αφού όσα λιγότερα εννοεί τόσα λιγότερα νοιώθει. Είναι όπως λέμε «χοντρόπετσος» δεν «συν-αισθάνεται». Συνήθως αντιλαμβάνεται και θαυμάζει ποσότητες, απτά μεγέθη, χειροπιαστά: ώρες δουλειάς και όχι αποτέλεσμα, μεγάλη ορχήστρα και όχι άκουσμα, πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι, πολύ φαΐ, μεγάλα βυζιά.
Διονύσης Χαριτόπουλος – «Εγχειρίδιο βλακείας»

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μη βάζεις τέτοια γιατί τρελαίνομαι. Προσπαθώ να μεταδώσω στην κόρη μου την απέχθειά μου για τη βλακεία, αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως οι βλάκες είναι - κατά κανόνα- πιο ευτυχισμένοι από τους έξυπνους.
Έξυπνοι κι ευτυχισμένοι συνήθως είναι οι παλιοχαρακτήρες.
Τι να κάνω Διονύση μου;

theogrocer είπε...

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων: αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε δύο τύπους και αυτοί που δεν τους χωρίζουν.

chrismos είπε...

Προτιμώ να ανήκω στον 2ο τύπο των ανθρώπων που δεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε τύπους. Ο 1ος τύπος κάνει λάθος, χώρια που εμείς είμαστε περισσότεροι και σωστότεροι.
(Το είχα πει στον theo, πίνοντας ούζο σε μια συνέντευξη τύπου για χωρισμένους:
«Ούζο theo συνέντευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω»)

theogrocer είπε...

Χαχαχα. Δεικτικό το δηκτικό σχολείο σου.
Piss ομού! Σ' έχωσα Tana...