Σοφές απορίες μεγάλου πνεύματος, που ως σάρκα στην ταπεινή πλην άτιμη εργασία την οποία ασκούσε , είχε την ευκαιρία να ξεμπροστιάσει σε κοινή θέα πολλούς από τους βλάκες που μας ταλαιπωρούν. Αντ΄ αυτού διατύπωνε ποιητικότατες απορίες. Έστω.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πολύ σωστά αμφότεροι αμφισβητείτε τα μέχρι τούδε "αδιαμφισβήτητα". CD Sally's ας βάλουμε και μερικά ερωτηματικά δίπλα στα μέχρι τώρα θεωρούμενα μεγάλα πνεύματα. Να προσθέσω στη "βλακ" list και τον Ελύτη;
Για τον Ελύτη δεν θα το έλεγα. Κατ΄αρχήν γιατί ήταν σπουδαιότερος ποιητής και κατά δεύτερον ήταν μεν ελίτ αλλά δεν είχε θέση "λύτη" που είχε ο Σερφέρης. Ασε δε που στα ποιήματά του ο κοινωνικός του προβληματισμός είναι βαθύτερος και ουσιαστικότερος από του Σεφέρη μιας και δεν μένει μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά εισχωρεί και στον βαθύτερο ψυχισμό των "δραστών" των κοινωνικών φαινομένων (πχ ο ήλιος ο ηλιάτορας).
Ναι, ο ...Ελίτης υπήρξε τόσο "δύεις δυτικώς" σε θέματα ζάλης των τάξεων, που όταν αγνάντευε το πέλαγος και η Ιουλίτα τού φώναζε από τη μαρίνα "Έλα", αυτός καταλάβαινε "Μαρινέλλα". (Μνι..μυώδες το έργο του "Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τη γκόμενα") Γενικά το έργο του (με λίγες, φωτεινέ, σεξ αιρέσεις) διαπνέεται από την tall-μηροί και εχ..μηροί ματιά του στο απέραντο γαλάζιο της "ποδιάς" τού Αιγαίου.
Προφανώς διαφωνούμε. Φυσικά και μιλάμε για έναν αστό της διανόησης όπως αστοί ήταν και πολλοί από τους διανοούμενους της αριστεράς. Δε νομίζω όμως ότι το Άξιον εστί πχ εκπροσωπεί την αστική τάξη όπως και πολλά άλλα από τα έργα του. Η αστική τάξη για να υποβιβάσει την αξία των έργων του έχει ρίξει το βάρος στην αγάπη του Ελύτη για το Αιγαίο και την εξύμνηση του γαλάζιου και τα σχετικά. Δεν είναι αυτό ο Ελύτης.
Προφανώς υπερβάλω. Όμως πολύ συχνά είναι η υπερβολή αυτή που φωτίζει τις μικρές και αθέατες "ρωγμές" απ' όπου "μπάζει νερά" το σκάφος της συνείδησης. Δεν τον κρίνω για την καταγωγή του αλλά για την παραγωγή του. Το Άξιον Εστί όντως άξιον εστί (όπως και άλλα έργα του). Η τελική σούμα;
Δεν πήρα μέρος στην πολιτικοφιλολογική διαμάχη γιατί μου αρέσει πολύ ο Ελύτης (φυσικά όχι για πολιτικούς λόγους, γιατί δεν βρίσκω ούτε έναν) και καθόλου ο Σεφέρης. Η ματιά του elit-e είναι βαθιά, συμπαντική, σαν του Νερούντα (για τον οποίο όμως βρίσκω και πολιτικούς λόγους που μου αρέσει). Και δεν θεωρώ καθόλου σπουδαιότερο έργο του το action as tea, το action ST, το αξίωνες τι; Με δικαιώνει σ' αυτό και το ότι το επέλεξε προς μελό ποίηση ο Mickeys Θεοδωράκης...
8 σχόλια:
Σοφές απορίες μεγάλου πνεύματος, που ως σάρκα στην ταπεινή πλην άτιμη εργασία την οποία ασκούσε , είχε την ευκαιρία να ξεμπροστιάσει σε κοινή θέα πολλούς από τους βλάκες που μας ταλαιπωρούν. Αντ΄ αυτού διατύπωνε ποιητικότατες απορίες.
Έστω.
Για τον Σεφέρη
τα 'χουμε πει
και δεν τον πάω.
Να όμως που φέρει
αναλαμπή
κι αυτή κρατάω.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πολύ σωστά αμφότεροι αμφισβητείτε τα μέχρι τούδε "αδιαμφισβήτητα".
CD Sally's ας βάλουμε και μερικά ερωτηματικά δίπλα στα μέχρι τώρα θεωρούμενα μεγάλα πνεύματα.
Να προσθέσω στη "βλακ" list και τον Ελύτη;
Για τον Ελύτη δεν θα το έλεγα.
Κατ΄αρχήν γιατί ήταν σπουδαιότερος ποιητής και κατά δεύτερον ήταν μεν ελίτ αλλά δεν είχε θέση "λύτη" που είχε ο Σερφέρης.
Ασε δε που στα ποιήματά του ο κοινωνικός του προβληματισμός είναι βαθύτερος και ουσιαστικότερος από του Σεφέρη μιας και δεν μένει μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά εισχωρεί και στον βαθύτερο ψυχισμό των "δραστών" των κοινωνικών φαινομένων (πχ ο ήλιος ο ηλιάτορας).
Ναι, ο ...Ελίτης υπήρξε τόσο "δύεις δυτικώς" σε θέματα ζάλης των τάξεων, που όταν αγνάντευε το πέλαγος και η Ιουλίτα τού φώναζε από τη μαρίνα "Έλα", αυτός καταλάβαινε "Μαρινέλλα". (Μνι..μυώδες το έργο του "Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τη γκόμενα")
Γενικά το έργο του (με λίγες, φωτεινέ, σεξ αιρέσεις) διαπνέεται από την tall-μηροί και εχ..μηροί ματιά του στο απέραντο γαλάζιο της "ποδιάς" τού Αιγαίου.
Η χαρά της αστικής δι' ανόησης.
(είμαι πολύ σιχαμένος; ή με πωλείς είχα μένος;)
Προφανώς διαφωνούμε.
Φυσικά και μιλάμε για έναν αστό της διανόησης όπως αστοί ήταν και πολλοί από τους διανοούμενους της αριστεράς.
Δε νομίζω όμως ότι το Άξιον εστί πχ εκπροσωπεί την αστική τάξη όπως και πολλά άλλα από τα έργα του. Η αστική τάξη για να υποβιβάσει την αξία των έργων του έχει ρίξει το βάρος στην αγάπη του Ελύτη για το Αιγαίο και την εξύμνηση του γαλάζιου και τα σχετικά. Δεν είναι αυτό ο Ελύτης.
Προφανώς υπερβάλω. Όμως πολύ συχνά είναι η υπερβολή αυτή που φωτίζει τις μικρές και αθέατες "ρωγμές" απ' όπου "μπάζει νερά" το σκάφος της συνείδησης.
Δεν τον κρίνω για την καταγωγή του αλλά για την παραγωγή του.
Το Άξιον Εστί όντως άξιον εστί (όπως και άλλα έργα του).
Η τελική σούμα;
Δεν πήρα μέρος στην πολιτικοφιλολογική διαμάχη γιατί μου αρέσει πολύ ο Ελύτης (φυσικά όχι για πολιτικούς λόγους, γιατί δεν βρίσκω ούτε έναν) και καθόλου ο Σεφέρης.
Η ματιά του elit-e είναι βαθιά, συμπαντική, σαν του Νερούντα (για τον οποίο όμως βρίσκω και πολιτικούς λόγους που μου αρέσει). Και δεν θεωρώ καθόλου σπουδαιότερο έργο του το action as tea, το action ST, το αξίωνες τι;
Με δικαιώνει σ' αυτό και το ότι το επέλεξε προς μελό ποίηση ο Mickeys Θεοδωράκης...
Δημοσίευση σχολίου