Προς Θεσσαλονικείς ξβ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Οι άγιες ημέρες παρήλθαν πλέον και πλέουμε έμπλεοι φόβων και πάλιν εις τις άγριες. Το τι βλέπουν τα όμματά μας αυτό τον καιρό με αφορμή τον λυσσαλέο αγώνα των υποψήφιων, που –ανεξάρτητοι ή εξαρτημένοι- υπόσχονται να αλλάξουν τα φώτα εις κάθε δήμο αλλά και εις την Ευρωλάνδη, δεν λέγεται. Ένια δε είναι τόσον εξόφθαλμα και κραυγαλέα, που αισθάνεσαι διαδοχικώς αμηχανία, αιδώ, αηδία και οργή βλέποντάς τα. Και οι τύποι αυτοί –ένιοι εκ των οποίων πέρα από κάθε φαντασία και αναισχυντία- συνεχίζουν ακάθεκτοι…

Ας τα αφήσομε όμως αυτά. Η γη ανθίζει, τα στρουθία τιτιβίζουν, η άνοιξις απέδωσε βλαστάρια! Ήλθεν η εθνοσωτήριος διανομή του πλεονάσματος! Επαληθεύτηκε η προφητεία του «Ερωτόκριτου» (στίχοι 49-50):

Αγάλια-αγάλια εσίμωσεν κ’ ήρθεν εκείνη η ώρα

να γεννηθεί κληρονομιά για να χαρεί κ’ η χώρα.

Χαρείτε και αγαλλιάστε λιμοκτονούντες, τσακισμένοι της ανεργίας, άλτες εξωστών τε και γεφυρών, λιμοκτονούντες, απελπισμένοι, απόκληροι της ετοιμασμένης μεταμοντέρνας καπιταλιστικής κοινωνίας. Το πλεόνασμα θα καταπέσει ως μάννα εξ ουρανού. Δια να ψηθούν κάποιοι να συναινέσουν, να προσέλθουν οικειοθελώς εις το θυσιαστήριο. Να ψηθούν να προσέλθουν εις τις κάλπες ίνα συνεχίσουν να συντηρούν τας δυνάμεις των εχθρών της κοινωνίας. Δια να το βουλώσουν και οι λιγοστοί αντιδρώντες, γιατί αν δεν το κάμουν, το πλεόνασμα δύναται να μεταφραστεί ανέτως εις χημικά.

Κι ο Ξενερωτόκριτος παραμερίζει τη λαϊκή μούσα και άδει:

Κατέχω κι ας μαθητευτεί εκείνο οπού ξετρέχω

εσίμωσε το τέλος μου και πλιο ζωή δεν έχω.

Κουβέντες κάνω άβουλος κι ανταλλαγές e-mail

σαν με πηδάν’ γενίτσαροι του Harvard και του Yale

και μόνο μερικές φορές λίγο αποξεχνιέμαι

με κάτι Καραγκιόζηδες κι έτσι αποκοιμιέμαι.

Αν όντως πρόκειται να φύγει ο Πάγκαλος από τη χώρα (όπως εδήλωσε) εις τοιούτο ενδεχόμενο, ίσως θα έπρεπε να αποδεχτούμε ψυχραιμότερα μια νίκη του ΣυΡιζΑ εις τις εκλογές. Μαζί του θα αποδράμει βεβαίως και η Αφροδίτη αν θυμάστε…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη