Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό τραγούδι, καταπληκτικοί στίχοι.
Το ακούω τόσα χρόνια και μόνο τώρα συνειδητοποίησα πως εκφράζει το ίδιο με τον Καζαντζάκη (άμα γαμηθει ο κόσμος να λες "μόνο εγώ φταίω" ή κάπως έτσι), με τον Λειβαδίτη και την αίσθηση ευθύνης ή και ενοχής που εκφράζει για τα προβλήματα των άλλων, ακόμα και με κάποιες μαντινάδες (ε ουρανέ ρίξε φωτιά κι όποιες καρδιές καούνε , ια φέγγουν στα περάσματα οι άλλες να διαβούνε, του χαϊνη είναι αυτή)
Προφανώς και πάρα πολλοί άλλοι έχουν εκφραστεί κατ΄αυτόν τον τρόπο που τώρα δεν θυμάμαι ή δεν τους ξέρω.
Μπαίνει λοιπόν το φιλοσοφικό θέμα της ευθύνης μας για τον πόνο του άλλου ή για την ίαση του πόνου του.
Δύσκολο θέμα.
Μ΄άλλον θα κοπώ

theogrocer είπε...

Ποιου άλλου; Ούτε (τι 'ναι, φθίνει) για τον δικό μας πλέων δέναν να γνωρίζουμε!

chrismos είπε...

Όπως λένε και στα χωριά:
Πολλά respect στο ποστ!!!