Ο άνθρωπος με ισχυρό πνεύμα, ο άνθρωπος που ξεχειλίζει από πνευματική ζωή, επιδιώκει φυσικά να διαδώσει τις ιδέες του. Το να συλλογίζεται κανείς χωρίς να μεταδίδει τις σκέψεις του στους άλλους, δεν προσφέρει καμία ευχαρίστηση. Υπάρχει μόνο ο φτωχός σε ιδέες άνθρωπος, ο οποίος αφού ανακαλύψει κάποια ιδέα μετά πολλών βασάνων, την αποκρύπτει επιμελώς για να της προσθέσει αργότερα τη σφραγίδα του ονόματός του. Ο μεγαλοφυής άνθρωπος ξεχειλίζει από σκέψεις και τις προσφέρει αφειδώς. Υποφέρει αν δεν μπορεί να τις μοιράσει, να τις σκορπίσει στους τέσσερις ανέμους. Αυτή είναι η ζωή του.
Το ίδιο ισχύει και για το συναίσθημα. "Δεν μπορούμε να περιοριστούμε στον εαυτό μας: έχουμε περισσότερα δάκρυα απ' όσα χρειάζονται για τα βάσανά μας, περισσότερες χαρές απ' όσες δικαιολογεί η ύπαρξή μας" έλεγε ο Γκιγιό, συνοψίζοντας έτσι το όλο ζήτημα της ηθικότητας με τόσο λίγα, ορθά λόγια, εμπνεόμενος από τη φύση.

Piotr Kropotkin - "Η αναρχική ηθική"