«…ο εργάτης έχει στη διάθεσή του ορισμένες ώρες που μπορεί να τις διαθέσει κάνοντας ό,τι τον ευχαριστεί, τον ψυχαγωγεί, τον ξεκουράζει. Αυτός είναι ο λεγόμενος ελεύθερος χρόνος. Αλλά πόσο ελεύθερος είναι αυτός ο χρόνος; Από πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτή η ελευθερία;…

Έτσι μέσα από τον ελεύθερο χρόνο μας που τον ελέγχει ουσιαστικά, μια κι έχει στα χέρια της την εξουσία, η αστική τάξη κάνει αγώνα συνεχή να αποπροσανατολίσει τους εργάτες βάζοντας τις δικές της αξίες, το δικό της τρόπο ζωής, τη δικιά της πληροφόρηση, τη δικιά της ιδεολογία και κοσμοθεωρία, τη δικιά της διασκέδαση και ψυχαγωγία, τη δικιά της νοοτροπία μέσα στα μυαλά μας. Η προσπάθεια για την αστική και μικροαστική διάβρωση της εργατικής τάξης γίνεται σ’ όλα τα επίπεδα, σ’ όλα τα μέτωπα. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στους κοινωνικούς θεσμούς, στις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, στην τέχνη, στη ψυχαγωγία, στα σπορ, στα μέσα ενημέρωσης, στις γνώσεις, παντού. Ο εργάτης στον ελεύθερο χρόνο του δεν είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, να πάει όπου θέλει. Είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και να πάει όπου θέλει η αστική τάξη…

Αυτό που έχει σημασία είναι πως ό,τι και να κάνει απ’ όλα αυτά, ένας είναι ο σκοπός. Να ξεχάσει ότι είναι εργάτης και να δημιουργηθούν μέσα του ψεύτικες αξίες, ψεύτικα είδωλα…

Ο χρηματοδότης τής προσπάθειας του καπιταλισμού να διαβρώσει την εργατική τάξη, είναι αυτή η ίδια η εργατική τάξη».

"Αντιπληροφόρηση" * - τεύχος 10 (Οκτώβρης 1976)

* Ναι, αυτή που τάχα έκανε σελιδοποίηση η ακατονόμαστη (αργότερα τη γύρισε σε βιβλιοδεσία γιατί... "μπερδεύτηκε" κι ας έχει δουλέψει σε βιβλιοδετείο!!!)