Οι πραγματικά απελπιστικές περιπτώσεις διανοητικών διαταραχών βρίσκονται στους ανθρώπους που φαίνονται πιο φυσιολογικοί απ’ όλους. Πολλοί απ’ αυτούς είναι φυσιολογικοί γιατί έχουν τόσο καλά προσαρμοσθεί στο ρυθμό της ζωής μας, γιατί η ανθρώπινη φωνή τους έχει σιωπήσει τόσο νωρίς στη ζωή τους, ώστε ούτε καν αγωνίζονται ή υποφέρουν ή αναπτύσσουν συμπτώματα, όπως συμβαίνει με τον νευρωτικό άνθρωπο. Δεν είναι φυσιολογικοί με την «απόλυτη» έννοια του όρου. Είναι φυσιολογικοί μόνο σε σχέση με μια βαθιά ανώμαλη κοινωνία. Η τέλεια προσαρμογή τους σ’ αυτή την ανώμαλη κοινωνία είναι το μέτρο της πνευματικής αρρώστιας τους. Τα εκατομμύρια των αφύσικα ομαλών ανθρώπων που ζουν χωρίς διαμαρτυρία σε μια κοινωνία, στην οποία -αν ήταν ολοκληρωμένα ανθρώπινα όντα- όφειλαν να μην προσαρμόζονται, διατηρούν ακόμη την «ψευδαίσθηση της ατομικότητας», αλλά στην πραγματικότητα έχουν αλλοτριωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο κομφορμισμός τους εξελίσσεται σ’ ένα είδος ομοιομορφίας. Αλλά η ομοιομορφία και η ελευθερία είναι ασυμβίβαστες. Η ομοιομορφία και η πνευματική υγεία είναι επίσης ασυμβίβαστες… Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να γίνει αυτόματο κι αν υποχρεωθεί να γίνει, τότε η βάση της ψυχικής υγείας του καταστρέφεται. Στην πορεία της εξέλιξης, η φύση έχει φροντίσει ώστε κάθε άτομο να ‘ναι αλλιώτικο απ’ όλα τα άλλα. Αναπαράγουμε το είδος μας φέρνοντας σ’ επαφή τα γονίδια του πατέρα με της μητέρας. Αυτοί οι κληρονομικοί φορείς μπορούν να συνδυαστούν με άπειρους σχεδόν τρόπους. Σωματικά και πνευματικά ο καθένας από μας είναι μοναδικός. Κάθε πολιτισμός που προσπαθεί είτε με στόχο τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα εκ μέρους των ατόμων είτε εν ονόματι κάποιου πολιτικού ή θρησκευτικού δόγματος να επιβάλλει την ομοιομορφία στα ανθρώπινα πλάσματα, προσβάλλει τη βιολογική φύση του ανθρώπου.

Aldous Huxley – «Επιστροφή στο θαυμαστό νέο κόσμο»