Η "απειλή" της αριστεράς είναι μια οργανωμένη και υπολογισμένη προσπάθεια από γενικά προνομιούχους ανθρώπους, που για να αποκτήσουν εξουσία και έλεγχο θα χρησιμοποιήσουν αυτούς που είναι λιγότερο προνομιούχοι για να υποστηρίξουν τους σκοπούς τους. Αυτοί που δεν συμμορφώνονται στις αριστερές απαιτήσεις τους, κατηγοριοποιούνται ως "φασίστες". Την ίδια στιγμή ωστόσο, θα στρατολογούσαν ευχαρίστως αυτούς τους αποκαλούμενους "φασίστες" για να πετύχουν τους στόχους τους. Στη βία δεν υπάρχει ηθική.
Έχουμε τη δύναμη, απλά και μόνο με το να αρνηθούμε να χρησιμοποιηθούμε σαν εργαλεία για τις επιθυμίες άλλων ανθρώπων, να υπερισχύσουμε της καταπίεσης. Αλλά έχουμε το προσωπικό κουράγιο να σταθούμε μόνοι, χωρίς την "κάρτα μέλους του κόμματος" ή το "κόκκινο βιβλιαράκι" μας και να απαιτήσουμε το δικαίωμά μας να ζήσουμε;
Είμαστε ικανοί να επιφέρουμε την αλλαγή αμέσως στις ζωές μας. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να ζήσουμε σε αρμονία με τους φίλους μας καθώς και ανάμεσα στους ανθρώπους και στο περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να είμαστε δημιουργικοί όσον αφορά τις εγκαταστάσεις που εμείς και οι άλλοι φτιάχνουμε. Μπορούμε να μάθουμε να απορρίπτουμε τους ηλίθιους ρόλους που μας λένε να δεχτούμε (κυρίαρχοι άντρες, πειθήνιες γυναίκες κλπ). Μπορούμε να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να συνεργαζόμαστε ο ένας με τον άλλο, να δώσουμε πάλι στη ζωή αυτό που έχουμε πάρει απ' αυτήν.

Penny Rimbaud - "The last of the hippies"