Είναι κάτι παιδιά στην πλατεία
Είναι κάτι παιδιά στην πλατεία
μια παρέα μαζί τους και εγώ
σαν φαντάροι που κάνουν θητεία
και έχουν μείνει χωρίς αρχηγό.
Με το βλέμμα θολό πικραμένο
το κεφάλι κρατάνε σκυφτό
που και που το μυαλό ταραγμένο
με το θάνατο παίζει κρυφτό.
Είναι κάτι παιδιά στην πλατεία
που μπορεί και να κάνουν ζημιά
μας φωνάζουν φρικιά αλητεία
δε μας πιάνει φοβέρα καμιά.
(Από την ταινία «Νοκ άουτ». Στίχοι: Παύλος Τάσιος, μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος, πρώτη εκτέλεση: Μαρία Αριστοπούλου. Για όσους δεν έχουν δει την ταινία, που αποτυπώνει μια εποχή και μια γενιά, υπάρχει ολόκληρη στο you tube. Κάνοντας αρχή από το http://www.youtube.com/watch?v=Qj00ho9z-84)
3 σχόλια:
Μ' αυτά τα "παιδιά" ο Τάσιος περιγράφει την πρώτη(;) γενιά της αμφισβήτησης και της διαφορετικότητας· κι εδώ είναι η μεγάλη αξία μιας μέτριας ταινίας.
Με την ευκαιρία θυμήθηκα το:
"Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες
και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου..."
ενός δεξιόστροφου πρώην ροκά και νυν αρακά (past Τουρνά και νυν παστουρμά).
Οι σύγχρονες διαπιστώσεις περί μιας άλλης "διαφορετικότητας", που τις είχαν και ...οι Ενετοί!
Η Γη Ενετέ!
Φυλλαράκι
Είναι γνωστό ότι ο Τουρνάς ήταν τούρνα όταν έγραφε ότι από το 2009 και πέρα ο κόσμος μας θα ήταν παράδεισος (στο τραγούδι "2009", που ακούγεται άνετα τόσο από πρεζόνια, όσο και απ' όσους κάνουν προσπάθειες αποτοξίνωσης, αντί εντάξεως σε πρόγραμμα μεθαδόνης). Οι τουρνέ του έπαψαν, έγινε πρόεδρος της ΑΕΠΙ, αλλά η ΝΔ ξαναμπήκε στο χρονοντούλαπο και αντάμωσαν μέχρι νεοτέρας αναστάσεως.
Περισσότερα για το ζήτημα σε κάποια επιστολή φαύλου που με τη σειρά της θ' αναρτηθεί.
Άλλο αινέσιμος και άλλο ενέσιμος...
Εν αναμονή, λοιπόν, της φαύλης επιστολής, που ελπίζω να θίγει κι άλλον φαύλο από το φαύλο γκρουπάκι των Poll, που έμελε να συνθέσει "τα τραγούδια της ...φαύλης γενιάς" (λέγε με ...Ροβερτιέρο).
Τί να πω κι εγώ, που είμαι η τελευταία τρύπα του Τουρνά...
Δημοσίευση σχολίου