Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Όλες οι προσπάθειες να αλλαχτεί ο κόσμος μέσω του κράτους έχουν αποτύχει. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το κατέστησε αυτό πολύ σαφές. Δεν είναι μόνο οι αποκαλούμενες "κομμουνιστικές" χώρες, είναι επίσης η εμπειρία των μεταρρυθμιστικών ή σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Ο Lula στη Βραζιλία είναι ακριβώς η τελευταία σε μια μακριά γραμμή απογοητεύσεων. Αλλά είναι περισσότερο από αυτό. Είναι όχι μόνο ότι όλες οι "αριστερές" κυβερνήσεις έχουν αποτύχει να πραγματοποιήσουν τις προσδοκίες των υποστηρικτών τους. Είναι επίσης η εμπειρία των ακτιβιστών ότι η οικοδόμηση για την κατάληψη της κρατικής εξουσίας μάς εμπλέκει σε ένα γραφειοκρατικό, ιεραρχικό, αλλοτριωτικό είδος πολιτικής που είναι σε μεγάλη απόσταση από το είδος της κοινωνίας που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Η κατεύθυνση του αντι-κεφαλαιοκρατικού θυμού μας προς το κέρδος επιρροής ή εξουσίας μέσα στο κράτος, σημαίνει τη διοχέτευση της δραστηριότητάς μας στη λογική της εξουσίας.
Υπάρχει ένας άλλος λόγος επίσης για τους ανθρώπους που στρέφονται μακριά από το κράτος κι αυτός είναι ότι το ίδιο το κράτος αλλάζει. Η αυξανόμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου σημαίνει ότι υπάρχει όλο και λιγότερο δυνατότητα επιτυχίας οποιουδήποτε είδους σημαντικής μεταρρύθμισης μέσω του κράτους. Το κράτος κοινωνικής πρόνοιας ήταν ένας τρόπος ενσωμάτωσης των ανθρώπων στο σύστημα, αλλά υπάρχει τώρα πολύ λίγος χώρος για αυτό. Δεν νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να επαναδημιουργήσουμε ένα κράτος κοινωνικής πρόνοιας, αλλά μάλλον να χτίσουμε επάνω στον αντι-κρατικό χώρο που ανοίγεται από το στένεμα του ίδιου του κράτους.

John Holloway

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λέγε τα να μη τα πω.

theogrocer είπε...

Πού φτάσαμε...
Να επαντίθενται τα αυτονόητα...
Να ομφαλοσκοπούμε και να συζητάμε, ατέλειωτα...

chrismos είπε...

Δεν έχετε δίκιο. Μόνο μέσα στο κράτος νιώθεις προστασία, νιώθεις βασιλιάς (ή -έστω- βασιλάκης).

theogrocer είπε...

Το δωσίλογο αμερικανάκι που εκχώρησε γη και ύδωρ, ο αρχιτρομοκράτης ενός ολάκερου λαού, τολμά και αρθρώνει καταγγελτικό λόγο κατά της τρομοκρατίας!
Αν μετείχε -έστω και ως τουρίστας με κα'να πρόγραμμα γκομένιους- της ελληνικής παιδείας και ιστορίας, θα ήξερε περί μέτρου.
Τώρα θα υποστεί τις συνέπειες της αμετροέπειας που οι Νενέκοι σαν και του λόγου του δίδαξαν σ' αυτή τη γωνιά της γης...