Προς Θεσσαλονικείς ιγ΄ επιστολή φαύλου
Αδελφοί
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την ωραιότερη τριτοκοσμική χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου. Η πατρίς, η γλυκυτάτη Ελλάς του ΕΛΑΣ και της ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του depon, το λαχταριστό ζαμπόν στο club sandwich Τουρκίας – Σκοπίων – Ρωσίας – ΗΠΑ (ως είπα), διέρχεται κρίσιν και βαδίζει ολοταχώς προς τον κρημνόν. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε (ξέρετε δια τι). Το σκάφος μετά την κλήση έλαβε κλίση και βυθίζεται αύτανδρο (γυναίκες δεν έχει, κύριε επινοητά της λέξεως;) μεταξύ Αιγαίου και Ιονίου. Ήδη οι πρώτοι μυημένοι μύες σπεύδουν να το εγκαταλείψουν. Οι εν νιρβάνα μακάριοι –και προσεχώς μακαριστοί- εργαζόμενοι εξακολουθούν να τραβούν κουπί, ζόρια και… pay (πληρώνουν) διαρρηγνύοντας εν παραλλήλω τα Gucci ιμάτιά των. Έξαλλαι αι θήλεις, πνέουν μένεα κατά Τσέκου (με το σκεπτικό “γιατί αυτή κι όχι εγώ;”), έξαλλοι οι άρρενες κατά Θέμου (με το αυτό σκεπτικό). Βαθιά περισυλλογή κατατρύχει τα κυνωνικά απάρτια και η λακκούβα στον καναπέ μεγαλώνει υπό το βάρος των γεγονότων, άτινα μεγαλώνουν υπό την βαρύτητα της λακκούβας στον καναπέ… Ζώμεν τας τελευταίας ημέρας της Πομπηίας ή better της Ατλαντίδος, ήτις καταποντίστηκε somewhere μεταξύ Σαντορίνης και Γροιλανδίας, σύμφωνα με τας γραφάς των επιστημόνων (επί-στημόνων, αυτών που κάθονται σε στήμονες δηλαδή, εξυφαίνοντας θεωρίες που αναδημοσιεύονται στα καλά περιοδικά μυστηρίου).
Όμως, προστρέχοντας στην Ιστορία, ανακαλύπτομε ότι στις 11.00΄της 7/11/1923, τα κεμαλικά στρατεύματα εισήλθαν εις Κωνσταντινούπολη. Άσχετο, αλλά ο Τούρκος στρατηγός ίππευε το άλογο του αιχμαλώτου Έλληνος στρατηγού Κλαδά! Λέτε;… Μπα, σύμπτωσις, άλλωστε είς Κουκο-δήμος δεν φέρει την άνοιξιν μεσούντος του χειμώνος. Ωστόσο, ίδετε τα σημεία των καιρών, αδελφοί. Δεν λέγει τίποτε εις υμάς το γεγονός ότι ο Mr Clinton ενδέχεται να γίνει σύζυγος πλανηταρχέσσας (και δη απατημένης) και όντας πρώην πλανητάρχης, να δοκιμάσει τη θέαση από την other side όπως περίπου συνέβη και με τον δύσμοιρον Mr Bush τον Α;
Anyway, ας αφήσομε τη χώρα-πρότυπο, την οποία αντιγράφομε με μικράν καθυστέρηση (χρονική και νοητική) και ας επανακάμψουμε στο Greece (Γραικία). Όταν γραφόταν αυτές οι γραμμές, δεν είχαμε αρχιεπίσκοπο. Τώρα όμως που τις διαβάζετε, ίσως έχομε! Ω, του θαύματος! Είτε με την άγνοιά μου είτε με τη γνώση σας, ό,τι είναι να γίνει, γίνεται! God shave the king…
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την ωραιότερη τριτοκοσμική χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου. Η πατρίς, η γλυκυτάτη Ελλάς του ΕΛΑΣ και της ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του depon, το λαχταριστό ζαμπόν στο club sandwich Τουρκίας – Σκοπίων – Ρωσίας – ΗΠΑ (ως είπα), διέρχεται κρίσιν και βαδίζει ολοταχώς προς τον κρημνόν. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε (ξέρετε δια τι). Το σκάφος μετά την κλήση έλαβε κλίση και βυθίζεται αύτανδρο (γυναίκες δεν έχει, κύριε επινοητά της λέξεως;) μεταξύ Αιγαίου και Ιονίου. Ήδη οι πρώτοι μυημένοι μύες σπεύδουν να το εγκαταλείψουν. Οι εν νιρβάνα μακάριοι –και προσεχώς μακαριστοί- εργαζόμενοι εξακολουθούν να τραβούν κουπί, ζόρια και… pay (πληρώνουν) διαρρηγνύοντας εν παραλλήλω τα Gucci ιμάτιά των. Έξαλλαι αι θήλεις, πνέουν μένεα κατά Τσέκου (με το σκεπτικό “γιατί αυτή κι όχι εγώ;”), έξαλλοι οι άρρενες κατά Θέμου (με το αυτό σκεπτικό). Βαθιά περισυλλογή κατατρύχει τα κυνωνικά απάρτια και η λακκούβα στον καναπέ μεγαλώνει υπό το βάρος των γεγονότων, άτινα μεγαλώνουν υπό την βαρύτητα της λακκούβας στον καναπέ… Ζώμεν τας τελευταίας ημέρας της Πομπηίας ή better της Ατλαντίδος, ήτις καταποντίστηκε somewhere μεταξύ Σαντορίνης και Γροιλανδίας, σύμφωνα με τας γραφάς των επιστημόνων (επί-στημόνων, αυτών που κάθονται σε στήμονες δηλαδή, εξυφαίνοντας θεωρίες που αναδημοσιεύονται στα καλά περιοδικά μυστηρίου).
Όμως, προστρέχοντας στην Ιστορία, ανακαλύπτομε ότι στις 11.00΄της 7/11/1923, τα κεμαλικά στρατεύματα εισήλθαν εις Κωνσταντινούπολη. Άσχετο, αλλά ο Τούρκος στρατηγός ίππευε το άλογο του αιχμαλώτου Έλληνος στρατηγού Κλαδά! Λέτε;… Μπα, σύμπτωσις, άλλωστε είς Κουκο-δήμος δεν φέρει την άνοιξιν μεσούντος του χειμώνος. Ωστόσο, ίδετε τα σημεία των καιρών, αδελφοί. Δεν λέγει τίποτε εις υμάς το γεγονός ότι ο Mr Clinton ενδέχεται να γίνει σύζυγος πλανηταρχέσσας (και δη απατημένης) και όντας πρώην πλανητάρχης, να δοκιμάσει τη θέαση από την other side όπως περίπου συνέβη και με τον δύσμοιρον Mr Bush τον Α;
Anyway, ας αφήσομε τη χώρα-πρότυπο, την οποία αντιγράφομε με μικράν καθυστέρηση (χρονική και νοητική) και ας επανακάμψουμε στο Greece (Γραικία). Όταν γραφόταν αυτές οι γραμμές, δεν είχαμε αρχιεπίσκοπο. Τώρα όμως που τις διαβάζετε, ίσως έχομε! Ω, του θαύματος! Είτε με την άγνοιά μου είτε με τη γνώση σας, ό,τι είναι να γίνει, γίνεται! God shave the king…
("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)
6 σχόλια:
Εγώ λέω, τώρα που έχουμε κι αρχι-επί-σκοπο να τον κάνουμε πρωθυπουργό.
Να κάτσουν διάκοι στα έδρανα και καλόγριες γενικοί γραμματείς.
Είναι ίσως η μόνη περίπτωση να έχουμε μια κάποια μορφής αναρχία στην εξουσία (δεν πιστεύουν στον άναρχο θεό;)
Ass φαλλός ΚΕΠ ρέπει να πω δοθούν tatoo και σ' άρρωστο καις Άρη.
Αρχιδιάκοι να καταλάβουν τις θέσεις. Να γίνουμε όλοι γιουγκοσκλάβοι και βορειοϋπηρέτες.
Ασφαλώς!
Διότι τοσα χρόνια έλληνες ποιά ήταν η προκοπή μας;
Άσε που θα γλιτώσυμε και τ΄αρχαία απο τα σχολεία.
Αλλά και την ιστορία, που εμείς την έχουμε πιο μεγάλη.
Σήμερα οι προ let Άρειοι έχουν Paul Άννα χάσουν: τι λέω rush εις, κυνητά, ιππολογιστές, πωλεί τέλια, α ναι σεις.
Δίς κόλλα όλα...
Αδελφοί,
ανοίχτε τα μπλογκς, γράφτε άφοβα κι αφεθείτε στις θύμησες...Εκτονωθείτε, εκ τόνων θύται κι εχθρόν ωθείτε!
Σκεπάστε τα ραδιόφωνα
τα εφ εμ, τα κασετόφωνα
κι αφήστε με σαν άνθρωπος να βρω
το κέφι και το άχτι μου
που μέσα από τη στάχτη μου
το φύλαξα και το ‘κανα σταυρό
Δεν είναι αυτά συστήματα
παρηγοριά στα θύματα
που πέθαναν απ’ τον πολιτισμό
Βαρέστε μια διάλυση
μα όχι άλλη ανάλυση
λες και έχουμε κοινό λογαριασμό
Αχ! Κανείς δεν μου ‘πε αυτά που θέλω
να του βγάλω το καπέλο
λες και το ‘χα μυστικό
Αχ! Διψάω και μου ‘δώσε η Ελλάδα
μια ζεστή πορτοκαλάδα
σε ποτήρι πλαστικό
Σκεπάστε τ’ αυτοκίνητα
που μπλόκαραν ακίνητα
Σταδίου, Μεσογείων και Συγγρού
Μας βρήκε κι άλλη άλωση
του μέσου η κατανάλωση
κι η Ευρώπη ο καταλύτης του λαού
Δεν είναι από προτίμηση
μα τούτη η υποτίμηση
μας έβγαλε ό,τι είχαμε φτηνό
Σε μας τους νεοέλληνες
τα χέρια που αν μας έλυνες
θα φτάναμε ψηλά στον ουρανό
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θανάσης Καργίδης
Πρώτη εκτέλεση: Χριστιάνα
Τα λες όλα σε μισή κόλλα χαρτί, ε, σε μισή οθόνη ήθελα να πω. Από πότε είναι το κείμενο;
Υ.Γ.
Άμα πω «Πές τα Χρυσόστομε!» θα γίνει μπέρδεμα, ε;
Δημοσίευση σχολίου