Προς Θεσσαλονικείς ιη΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Πιστοί στα υπεσχημένα, επανερχόμεθα διανύοντες τον Μάιο των λουλουδιών, των γαϊδουριών και των ενοχλητικών εντόμων (ο γράφων είναι αντεπιστέλλον μέλος και των τριών, κατά περίσταση). Τι είναι ο Μάιος, αδελφοί; Μα, ιός! Όπως ο Μάρτιος δεν είναι α-Μαρτία κι η πάρτη μας δεν συνιστά α-παρτία.
Επιθυμώ να επισημάνω και να εξάρω τις φιλότιμες όσο και διασκεδαστικές προσπάθειες του υπουργείου παιδιάς να μας μάθει γράμματα, γράμματα σπουδάματα, του θεού τα πράματα. Βεβαίως ημείς, κούτσουρα και πλίνθοι ατάκτως ερριμμένοι εν οδοίς τε και ρύμαις, δεν εννοούμε να εξελιχθούμε και να γίνουμε της μάνας μας (εξουσίας) καμάρι. Ωστόσο, δεν παύουμε να διασκεδάζουμε -όταν δεν κλαίμε- με τα σπαταλημένα εκατομμύρια προς επιμόρφωσιν και των κρατικών στελεχών, άτινα συχνάκις έχουν τόση επαφή με την στοιχειωδώς ορθή χρήση της γλώσσας, όση ο γράφων με την καλαθοπλεκτική. Μην μειδιάτε, γιατί με την πορεία τακτοποιήσεως των ημετέρων (των δικών μας παιδιών, όπως ειλικρινώς αποτυπώνει η καθομιλουμένη) που σεμνά και ταπεινά ακολουθείται, σύντομα ένας στους δύο Έλληνες θα είναι συμβασιούχος του δημοσίου (και δεν θέλω πονηρούς, σεξουαλικού περιεχομένου συνειρμούς για το πώς τακτοποιούνται μερικοί συμβασιούχοι).
Τόσος πρόλογος για μια ταμπέλα! Μα, έχω αυθορμήτως ομολογήσει ότι πλείστοι όσοι εξ ημών, προσποριζόμαστε τα προς το τζιν φλυαρώντας. Σας (παρα)καλώ να με συγχωρήσετε, ατενίζοντες το οδόσημο της φωτογραφίας και ξεσπώντας –όπως συνέβη και εις ημάς όταν το αντικρίσαμε- σε αυθόρμητα, καρδιοτονωτικά χάχανα! Μάλλον πρόσφατα «βαφτισμένη» η οδός, στους νέους οικισμούς που αναπτύσσονται βορείως της περιφερειακής οδού. Πολλοί μιλούν για πολίτες β΄ κατηγορίας εκεί. Δεν θέλω να πάρω θέση επί του θέματος (γιατί παρορμητικός ων θα πω πάλι καμιά χοντράδα), ωστόσο το εν λόγω οδόσημο σίγουρα περιπίπτει στην κατηγορία ταύτη. Τι λέτε κι εσείς ωρε καλόπαιδα που το γράψατε και το αναρτήσατε; Ξέρω, τίποτε ως συνήθως, απαξιώνετε ν’ ασχοληθείτε με τα πάθη της πλέμπας. Και ορθώς πράττετε… Μα τον Μανιτού, οδός ιερός λόχος, ουγκ!
Η στήλη –μένοντας στήλη άλατος ενώπιον του ανωτέρω οδοσήμου- το αφιερώνει στους περισπούδαστους ταγούς μας. Σ’ εκείνους που τόσο εύστοχα φωτογραφίζει ο αγαπημένος Ντίνος Χριστιανόπουλος, λέγοντας: «Οι κουλοχέρηδες ανέλαβαν κυβέρνηση. Σίγουρα θα μας κόψουν τώρα το ένα χέρι»...

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)