Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

...και τρία ποιήματα
Χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
κι απ' τη χαρά ζεστά των φιλημάτων,
χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
χτυπήσατε τις πόρτες των θανάτων•
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
και διψασμένα εμείνατε ποτήρια,
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
κι εμείνατε κλεισμένα παραθύρια•
ω, που' χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
κι ο λόγος σας εδιάλεξε για τάφο,
ω, που' χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
και τον καημό δεν είπατε που γράφω•
μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον πόνο κάποιας ώρας, κάποιου τόπου
μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον Πόνο των Πραγμάτων και του Ανθρώπου.

«Θάνατοι»

Φίλε, η καρδιά μου τώρα σα να εγέρασε.
Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,
που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε της πείνας.
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μου
τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,
παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,
με τ' όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.
Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.
Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου
κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.
Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα' ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.
Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,
και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.
«Σε παλαιό συμφοιτητή»

Η νύχτα μας εχώρισεν
από όσους αγαπάμε
πριν μας χωρίσει η ξενιτιά.
(Να 'ναι όλοι εκεί στο μόλο;)
Σφύρα, καράβι αργήσαμε.
κι αν φτάσουμε όπου πάμε,
στάσου λίγο, μα ύστερα
σφύρα να φεύγουμε όλο.
«Στροφές»

1 σχόλιο:

chrismos είπε...

Τεό, βλέπω τα δάκρυά σου...
Που ακόμα είναι δάκρυα από το σοκ, απ' το θυμό και -γιατί όχι;- από την υποσυνείδητη επιθυμία να μπορούσες να κάνεις το γεγονός αναστρέψιμο.
Θα ακολουθήσουν κι άλλα δάκρυα· αυτά της πραγματικής θλίψης αλλά και της λύτρωσης που φέρνει η συνείδηση του γεγονότος ως τετελεσμένου κι αμετάκλητου.
Και τότε οι μνήμες θα γλυκάνουν και θα μετατραπούν σε πνευματικούς "κυματισμούς", σ' αυτούς δηλ. που δεν υπόκεινται στους φυσικούς νόμους της τριβής που σβήνει τις ταλαντώσεις της μνήμης.
Εξ άλλου αυτοί οι "κυματισμοί" δεν είναι και οι μόνοι που προκαλούν την "αθανασία";