Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
εμείς καθόμασταν τα βράδια
και ζωγραφίζαμε σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου.
Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.
Κι όταν πεθάνω και δε θα ‘μαι ούτε λίγη σκόνη πια
μέσα στους δρόμους σας
τα βιβλία μου, στέρεα και απλά
θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια
ανάμεσα στο ψωμί
και τα εργαλεία του λαού.
Κατά που πέφτει, λοιπόν, ο κόσμος;


Τάσος Λειβαδίτης – «Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα»

8 σχόλια:

Unknown είπε...

Ξύπνησα το πρωί και ξεθαψά το τσεκούρι του πολέμου.
Έβαλα μπόλικο φούμο για παραλλαγή και ξεκίνησα .
Κοίταξα αριστερά δεξιά κανένας .
Τι έγινε πάλι μόνος μου?
Και φοβάμαι πολύ όταν είμαι μόνος μου.
Για να πάρω θάρρος σήκωσα ξανά την σημαία .
Πολύ σκόνη και πολλές τρύπες από τον σκώρο .
Λογικό γιατί την είχα καταχωνιάσει στο υπόγειο.
Και εκεί που περίμενα ανόρθωση ηθικού και να φουσκώσουν τα στήθη με επαναστική έπαρση και όλο περίμενα να ανέβει η αδρεναλίνη μου να μπορέσω να ξεπεράσω φόβους και ανασφάλειες .
Τζίφος .
Σαν γαλόπουλο φούσκωσα και στο πρώτο μπαμ ξεφούσκωσα.
Ρε πως έγινα έτσι ,πόσο χέστης έγινα .
Που είναι ρε ο τσαμπουκάς μου .
Τι έχω άλλο να περιμένω και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
Τι με κρατάει δέσμιο??
Πολλές φορές είπα πως είναι τα παιδιά μου .
Ψέμα γιατί όσο είμαι αδρανής τόσο κάνω χειρότερο το μέλλον τους.
Και όταν με ρωτήσουν τι έκανες στο πόλεμο πατέρα τι θα απαντήσω??

Έχω έτοιμη την απάντηση θαρρώ.

"Κοίτα παιδί μου εγώ έκανα τον αγώνα μου οι άλλοι ήταν σε αδράνεια"!!!!!!!!!!

Ικανοποιήθηκα από την μελλοντική απάντηση και γύρισα γρήγορα πάλι μέσα να ανοίξω την τηλεόραση να μάθω τα τελευταία νέα να φωνάξω μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού μου Να βρίσω ,να δείξω στα παιδιά μου πως αντιδρώ δεν κάθομαι εγώ με σταυρωμένα χέρια μόνο τα πόδια σταυρώνω όταν κάθομαι στον καναπέ.
Έχω ήσυχη την συνειδησή μου νιώθω καλά τώρα .
Αν αύριο νιώσω πάλι αυτή την επαναστατική παρόρμηση θα είμαι πιο οργανωμένος.
Θα βαφτώ με πιο πολύ φούμο θα πάρω και ένα παγούρι με νερό γιατί
ίσως το μέλλον να έχει πολύ ξηρασία .
Μπορεί να πάρω και κανένα σάντουϊτς
γιατί μπορεί να πεινάσω .......
Άλλη μια επαναστατική μέρα τελείωσε .Έχω καλύτερη τακτική .Αντί να βγω θα τους περιμένω ταμπουρωμένος .Που θα πάει θα έρθουν κατά δω στο σπίτι μου στην δουλειά μου για να μου ανακοινώσουν πως είμαι η επόμενη παράπλευρη απώλεια .Τότε να δούνε θα τους δείξω εγώ!!!!!!!!!
Θα χτυπήσω με δύναμη το χέρι μου στο γραφείο και θα διαμαρτυρηθώ έντονα πριν πάρω τα πράγματα μου και φύγω.
Εγώ είμαι μαχητής δεν κάνω εύκολα πίσω

theogrocer είπε...

Το "Άκου ανθρωπάκο" του Wilhelm Reich έρχεται ως το απαραίτητο συμπλήρωμα στα παραπάνω...

chrismos είπε...

Τζιμ, απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ οι στίχοι σου! Εύγε!
Γιατί όχι φωτοτυπίες και μοίρασμα εν είδει φέιγ βολάν; Είναι μια κραυγή που κάθε "ανθρωπάκος" θα πρέπει να "ακούσει".

~theo,
Σε αντίθεση με παπαρολόγους τύπου Βύρωνα ή Βαΐτση που γράφουν μόνο σε χαρτί χυλουστρασιόν, πολλά δυνατά μυαλά έχουν "γράψει" Ιστορία πάνω σε πακέτα από τσιγάρα....
Και να σκεφτεί κανείς πως ο κύριος "Τίποτα" κι η ΞινηΓυναικαπούλου, αυτά τα απόλυτα μηδενικά, θα έριχναν πρόστιμο στον Λειβαδίτη!

Ανώνυμος είπε...

κοιταξες αριστερα δεξια

μπροστα κοίταξες;

theogrocer είπε...

Chrismos
Σεξ Άννα; ρώτησα: ο Byron δεν ήταν more φυτού λόγω τεχνικού sim πάντως;
Αλέξανδρε
Λίαν καλώς δέκα για την F στόχοι παρά τυρί συ!

chrismos είπε...

Τόξα να σκέφτει κακε κόντεψα να τρελαθώ:
Ποιοί; Ο Αβραμόπουλος κι η Ξενογιαννακοπούλου να ρίχνουν πρόστιμο σε ποιόν;;; Στον Λειβαδίτη!
Ω χοίρε πούστη μου!
Μερικές φορές νιώθεις πως ανάμεσα στο ΤΙΠΟΤΑ και στο ΠΟΛΥ μεσολαβεί ολόκληρο το σύμπαν!...

Unknown είπε...

Μπροστά !!!!
Είχε πολύ ομίχλη δεν έβλεπα την μύτη μου.
Συνηθίζω να περπατάω σκυφτά και στην ακρούλα για να μην ενοχλώ.
Στις μύτες των ποδιών μου για να μην προκαλώ.
Όλα κι όλα αν, σηκώσω το ανάστημα μου θα ξεχωρίσω και τότε ....Κάηκα ........

theogrocer είπε...

Chrismos
Έχυσες θύτη Ρίο των μεγεθών. Κι ώμος, αρχή διακινούν τείνει στόρια.
Xanthibasket
Μισοί κώνοι σανά στη Μάγια, τι την Εύα ψες feel εμού. Μήνες κει μένος...