Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως φαίνονταν. Για πολλά χρόνια υπήρχε ένα κυρίαρχο ρεύμα μέσα στο κόμμα που ενώ μιλούσε επαναστατικά στις εκδηλώσεις του και στις πρωτομαγιάτικες γιορτές, το μόνο που ήθελε ήταν η διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Με λίγα λόγια δεν επιθυμούσε την επανάσταση. Η κομματική μηχανή ήταν τελικά πιο σημαντική από την ίδια την επανάσταση.
Rosa Luxemburg

5 σχόλια:

chrismos είπε...

Ρε αυτοί οι κόμματοι, Κιμ, οι χάνοι...
σαν Κατινα μου θυμίζει,
σακάτην άμμου θυμίζει:

"Καθώς κυλά ο καιρός κι η Ιστορία
δηλώνω ότι ΠΑΜΕ μεις μπροστά
μη με κοιτάζεις, Ρόζα, μουδιασμένο
συγχώρα με, μα δεν καταλαβαίνω
άλλο απ' τα εκλογικά μου ποσοστά..."

theogrocer είπε...

Α ντου στο piss, Θάσου πουν: Τίμα Λάκη έστω ΝΔ. Έξι όνοι, ναι αυτές!...

Ανώνυμος είπε...

Που' σουνα συ κορίτσι μου;
Καλέ τι μας λες;
Σήμερα έπρεπε να ζούζες. Και θα ζούσες. Με μια διαγραφούλα στο άψε σβήσε κάτσε μετά και λέγε ότι θες.
Αλλά θα ζούσες.
Και;

theogrocer είπε...

Δέκα τ' άλλα, βατό ερώτημα.
Τικ, ε;

Ανώνυμος είπε...

To ερώτημα πήγαινε στο τι θα άφηνε. Ποιό το νόημα μιας ζωής που δεν αφήνει τιποτα πίσω της;
(δεν πρέπει ν΄αφήνω σχόλια άμα έχω πιεί πολλές ρακές!)