H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού. Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Πριν από μερικά χρόνια έλεγαν «H φαντασία στην εξουσία» και ήταν ένα ωραίο σύνθημα, όμως στο βάθος το σημαντικό είναι ακριβώς το αντίθετο. Eίναι η φαντασία να μην πάρει ποτέ την εξουσία, να μη γίνει σύνθημα και πρόγραμμα, να μην επισημοποιηθεί ποτέ, να μη γίνει υποχρεωτική. Xρειάζεται η φαντασία να έχει κάτι με το οποίο να συγκρούεται ώστε να μη χάνει τη δύναμή της. Σε έναν κόσμο από στέρεα πράγματα, που προχωράει προς τα εμπρός έστω με τρόπο λίγο περιορισμένο, λίγο σφιχτό, μπορείς πάντοτε να σηκώνεις τις χρωματιστές σημαιούλες, να κρεμάς φτερά, φτερούγες πεταλούδας. Aντίθετα, αν όλα είναι φτερά και φτερούγες πεταλούδας, δεν έχεις πλέον κανένα μέρος όπου να μπορείς να κρεμάσεις τη φαντασία σου, τη δημιουργικότητά σου, δεν μπορείς να τη στερεώσεις, όλα γίνονται ομοιόμορφα και ο κόσμος γίνεται περισσότερο γκρίζος.Italo Calvino
8 σχόλια:
Δεν διαφωνώ κάθετα και δεν συνηγορώ υπέρ του απόλυτου "χύμα" και του "ό,τι να 'ναι", αλλά νομίζω πως εδώ ο συγγραφέας αποπνέει ολίγον από ηθικοπλαστικές νουθεσίες.
-Πότε δοκίμασε την φαντασία στην εξουσία και πρόλαβε και την απέριψε;
-Γιατί η φαντασία πρέπει να ερμηνεύεται σαν μαρμελάδα κι όχι π.χ. σαν ...καβούρι, σαν πινέλο ή σαν πιπερόριζα;;;
-Γιατί η αχαλίνωτη και αμφίβολης ευστάθειας φαντασία κάνει τον κόσμο όλο και πιο γκρίζο;
Σόρι, αλλά στη μπίχλα και τη μαυρίλα αυτών των καιρών, θα προτιμούσα το "χάϊδεμα" της φαντασίας κι όχι τις "παρενέργειες" από την υπερδοσολογία.
Η φαντασία δεν είναι μια διέξοδος ;
Χαρισμένο σε όλους αλλά πιο πολύ στον Pano
Chopin - Valentina Igoshina - Fantasie Impromptu
Μεγάλη μου τιμή. Μου θύμισες χρόνια περασμένα στο πατρικό. Φαντασία; Ίσως, αλλά τις πιο πολλές φορές η πραγματικότητα είναι πέρα απ' τα όνειρα και τις ελπίδες, είναι η μητέρα της φαντασίας.
χα χα
το ίδιο κάναμε και με τις "αποτυχημένες" ιδεολογίες:τις κρεμάσαμε σαν κάδρο, να δούμε αν πάνε με το σαλονάκι αλλά ήταν πολύ πεταλουδίσιες για τα γούστα μας, και ξαναγυρίσαμε στο κλασσικό κεντημένο βοσκοτόπι..)
τη φυλάμε πάντως στην αποθήκη για να δούμε μήπως ταιριάζει με την επόμενη ανακαίνιση..
σε μια κασέλα έχω κλείσει
όλη μας την περιουσία
κι έχω κλειδώσει σ' ένα δωμάτιο παλιό
φόρεμα, γνώση, αργαλειό ...
σε μια παράγραφο έχω ξανανιώσει
τον υλισμό
σ' έναν παράξενο ιδεαλισμό
κι έχω κρατήσει το κλειδί
για όσα δε ζήσαμε μαζί
ανάμεσα σε δυό σιωπές κύλησε η μέρα
αθόρυβη σαν οπτασία
και γκρίζα.
Φαντασία ..........
Αν χαίρομαι για κάτι, είναι που το κείμενο του Italo Calvino για τη φαντασία, πέτυχε να την εξάψει...
Ε, ξέρε τη cash χολη, α!
Ε, ξερέ, τικ asshole ια΄!
Εκ sir ετη κ΄ ασχολια!
Εξ αιρετικα σχολεια!
Είμαι στο πνεύμα του Χρήστου, αλλά δεν διαφωνώ και τόσο με τη μαρμελάδα.
Εντάξει ρε παιδιά , μαρμελάδα.
Αλλά σκέτη;Πες μας ρε Ίταλο και για το βουτηράκι.
Έπειτα, θα δεχτώ πως η μαρμελάδα χρειάζεται κάτι το στέρεο δια να αλειφθεί.
Δεν αλείφεις τη μαρμελάδα στο μέλι
(με εξαίρεση τον αυνανισμό όπου εκεί η φαντασία μπορεί να οργιάζει επι στερεης, υγρής ή αέριας φαντασίωσης)
Διαφωνώ ομως με την επιλογή του ψωμιού ως την στέρεα βάση πάνω στην οποία θα αλείψεις τη μαρμελάδα. Ε όχι και στέρεα βάση το ψωμί!!!! Μη σκίσουμε και τα πτυχία μας!!!!
Άμα είναι στέρεα βάση το ψωμί , τότε είναι και οι φρυγανιές και τα μελομακάρονα, και τα κεφτεδάκια και οι τυροκροκέτες και το σαγανάκι κι ένα καραφάκι ουζο και... βλέπουμε.
Άμα μιλάμε για κάτι στερεό , να μιλάμε για κάτι στερεό.
Να αλείψουμε τη μαρμελάδα πάνω σε πέτρες, σε πλακάκια απο γρανίτη, σε μπετόβεργες, σε ατσαλόπροκες, ...
τέτοια.
Mar μ' Ελλάδα! Θάλασσα τα κάναμε...
Δημοσίευση σχολίου