Προς Θεσσαλονικείς ξ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Χαζεύων τις προάλλες σ’ ένα κανάλι (αρδευτικό) χωρίς να χρειάζομαι τηφλεκοντρόλ ή άλλα σεξουαλικά-εξουσιαστικά υποκατάστατα ή –ενίοτε- και βοηθήματα, εσκέφθην (ενίοτε μου συμβαίνει) ότι από τους παπυρολόγους φτάσαμε εις τους σημερινούς παπαρολόγους. Μπορεί να έχω Παγκαλορεά στην ανώτατη υβριστική, Μπιρμπιλόουερ στις μπίζνες υψηλής επισφάλειας –με ΜΚΟ, ΜΗΚΥΟ και άλλους θεσμικούς φορείς- και Κατσέλι 2 στην εφαρμοσμένη χιμαιρολογία, όμως δεν περίμενα ποτέ ότι εκείνος που άλλοτε έλεγε τις χαρακτηρισμένες και ως «τζουμακίες» ιστορικές φράσεις, θα έφτανε εις μία τόσον εξηγημένη εξήγηση!... Στέφανε, σας στέφω ήρωα της παρούσης επιστολής και ας μην είπατε παρά τα αυτονόητα. Που ουδόλως εκλαμβάνονται ως τέτοια πλέον, εις το της τηλεοπτικής δημοκρατίας πολίτευμα…
Το νέο σεξουαλικό σκάνδαλο περί τον piu grande gamico (τον «μεγάλο σεξουαλικό» δια να παραφράσουμε και ολίγον Χατζιδάκι) της γείτονος και ετέρου εταίρου, βάζει τα γυαλιά εις τους εγχωρίους εμπλεκομένους με τας αναθέσεις των δημοσίων έργων. Μα να μη διδάσκεται τίποτε αυτή η χώρα, με κοτζάμ ιππουργείο ιπποδομών και δικτύων, να μην δικτυωνόμαστε; Ανοίξτε ένα spa, έναν gamistrona (υπάρχουν και άνθρωποι ελεύθεροι και αναξιοποίητοι έξω, που έχουν την τεχνογνωσία) να προχωρήσει η ανάπτυξη….
Η ακατάστατη κατάσταση έκτακτης ανάγκης εις Έβρο και Καστοριά, αποδεικνύει ότι υστερούμε και εις τη διαχείριση των υδατίνων πόρων. Ως είπα και παραπάνω, χαζεύω εις κανάλια (αρδευτικά) και θα μπορούσα να προσφέρω τεχνογνωσία ως άτυπος πλην τυπικός σύμβουλος (αρκεί να μου δοθεί γραφείο εις χαμηλό όροφο διότι δεν μπορώ τις πτώσεις από μεγάλα ύψη, αν κρίνω από την προϊστορία αντιστοίχων συμβούλων). Έχω τρελές ιδέες δια το μέλλον της καρστικής λίμνης που στέκει μονότονα περί την στερουμένη καστόρων Καστοριά επί δέκα εκατομμύρια χρόνια, αλλά και δια την εκτροπή, απορροή, ακόμη και αποστράγγιση του Έβρου, με όλο εκείνο τον πλούτο των νιτρικών, νιτρωδών, αμμωνιακών αλάτων και του ολικού φωσφόρου. Αφήστε δε το δέλτα του, που κάποια στιγμή δέον είναι να μετεξελιχθεί εις την παγκόσμια πρωτοτυπία του ζήτα (έχω ολόκληρη θεωρία και δι’ αυτό, αλλά ας μην σας κουράζω).
Allons enfants dell’ άπατρι! Ακούω και ξανακούω το «comfortably numb» των Pink Floyd και σκέφτομαι ότι έτσι παραλυμένοι, άκαπνοι και άκλαυτοι θα πάμε (τι θα πάμε, δηλαδή, που σχεδόν έχουμε πάει…). Υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο;

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)