Προς Θεσσαλονικείς ξβ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Με τις προσήκουσες τιμές οι άτιμοι των ΑΤΜ και της ατιμωρησίας, πήραν τα μέτρα της κυνωνίας. Τις μετρήσεις έκανε κλιμάκιο κοράκων, αρπακτικών στρουθίων και ετέρων τινών εταίρων, με επικεφαλής –όπως όλοι λέν’- τον Oli Ren. Οι παλαιότεροι εξ ημών, μοιραία προ του μοιραίου αναπολήσαμε άλλους καιρούς, τότε που ο Oli (όχι ο Ren, λυπούμαι αλλά δεν θα δύνατο εις καμία περίπτωση) μαζί με τον Stan σκορπούσαν γέλωτα εις κοινωνίας –και ουχί κυνωνίας όπως σήμερον- απαρτιζόμενες από ανθρώπους με αξιοπρέπεια, αγωνιστικότητα, υπευθυνότητα, τιμή, συνείδηση και εν τέλει ζωή… Ανθρώπους που είχαν το απλούστατο κουράγιο να εξέλθουν των οικιών των (που τότε δεν ήταν κελιά ή «κλωβοί με καναρίνια βαλμένα στη σειρά» όπως τραγουδούσε ένας άλλος Παπακωνσταντίνου και όχι αυτός ο μη έχων μυρωδιά από ζωή ανθρωπίδης-γενίτσαρος) και να βροντοφωνάξουν το δίκαιον. Ανθρώπους που είχαν το σθένος να πετάξουν κατακτητές εις θάλασσα και που τα απογεύματα ρέμβαζαν ή μοίραζαν χαρές και λύπες δίνοντας κουράγιο και φως εις τον κόσμο. Ανθρώπους που συζητούσαν δια τη ζωή, την δική των ζωή που ζούσαν οι ίδιοι και όχι την εικονική. Και δεν έβλεπαν τις ζωές των άλλων μπροστά εις οθόνας ούτε μετέτρεπαν το όποιο μυαλό τους εις… πουλάκι δια να το παλινδρομούν νυχθημερόν…
Πάρθηκαν τα μέτρα λοιπόν και η κυνωνία («τοις κύνων ρήμασι πειθόμενη» όπως είναι το ορθόν) αναμένει την κατασκευή των φερέτρων αδιαφορούσα, αφού έτσι κι αλλιώς «ζει» εις φέρετρα –εποχιακώς και εις θέρετρα- επί τουλάχιστον δυόμισι δεκαετίες τώρα (πολλοί κάνουν λόγο δια τρεις και βάλε). Στο μεταξύ, την προσοχή της μονοπωλεί το αν η ιδία συνουσιάζεται («πηδιέται» εις την νεοελληνικήν) ορθώς και κατά τα politically correct πρότυπα του εκπαιδευτικού video που εξέδωσε –ω του θαύματος, άμα τη λήψει των μέτρων!- γνωστό πρότυπό της.
Η κυνωνία που αντάλλαξε τη ζωή της μ’ έναν οικίσκο, ένια φαλλικά-εξουσιαστικά σύμβολα (τηφλεκοντρόλ, αυτοκίνητο, κινητό κ.α.), δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα ν’ ανταλλάξει την ησυχία της με ολίγες δαπάνες επιπλέον. Αν την κλοτσήσουν περισσότερο, θα χωθεί βαθύτερα στη φωλιά της, no problem. Και θα δείχνει με το σάπιο δάχτυλό της τους φταίχτες: τους εκπροσώπους της που η ίδια επιλέγει και τις πρακτικές τους που η ίδια επιτρέπει, αν όχι υποκινεί… Ελιτίστικη άποψη λέτε; Σκατά!...

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)