Προς Θεσσαλονικείς ξγ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Διάγουμε εθνικώς κρισίμους στιγμάς αίτινες συνεχίζονται αδιαλείπτως περί τους δύο τελευταίους αιώνας. Η πωλητική κατάστασις της χώρας είναι Herman Hesse ψηλά κι αγνάντευε, αφού υπάρχει σα φις πωλητική δυσχέρεια, με αποτέλεσμα να νοσταλγούμε τας εποχάς του αειμνήστου (τον αποκαλώ έτσι διότι δι’ εμέ έχει αποθάνει) που ήθελε να εκχωρήσει βραχονησίδας τινάς. Γονυπετείς ικέτευον τότε γερμανοί, κουτόφραγκοι και άλλοι επενδυτές αγιογδύτες, αλλά ημείς αγρόν αγοράζαμε και δεν πωλούσαμε. Και τώρα; Τώρα που έφθασε ο κόμβος της Εγνατίας στο χτένι των διοδίων, χτενίζεται ο δύσμοιρος υιός του δηλωσία της 4ης Αυγούστου προς εξεύρεσιν αγοραστών.
Ζούμε ιστορικάς στιγμάς. Κατά εκατοντάδες συρρέουν καθημερινά ανώνυμοι έλληνες έξωθεν του μεγάρου Μαξίμου προσφέροντας τον μισθό τους στον πρωθυπουργό της χώρας τους. Τι κι αν είναι άνεργοι; Σημασία έχει η διάθεσις αγνής και αδόλου προσφοράς. Χιλιάδες ακάλυπτες επιταγές της ξετιναγμένης αγοράς κατατίθενται καθημερινά στο Ταμείο Στήριξης Καπιταληστών, όπερ συστάθηκε για να ανορθώσει τα πεσμένα στήθη της επιχειρηματικότητας, που άλλοτε φούσκωναν από υπερηφάνεια. Λησμονήθηκαν τώρα τα εκατομμύρια εμβόλια, εγκλεισμένα στα υπόγεια της στρατευμένης επιστήμης που προειδοποιούσε δια πανδημία. Λησμονήθηκαν και παραγράφηκαν τα χρέη της «Ακρόπολης», λησμονείται ακόμη κι αυτή η φιάλη της Τσούλιας, η δεύτερη εγνωσμένη που εισέρχεται εις καλλιτεχνικά άδυτα.
Δι’ αυτό λέγω ημίν να πιούμε καμιά μπύρα στου Βασίλη (beer Billy) ή στο bar κανενός άλλου punk (punk άλλος) και αφήστε τις μεταμοντέρνες κότες και τους χονδρόπετσους αμετροεπείς, άσ’ τους αστούς να ζουν με το φόβο εκείνης της ημέρας που θα έρθει κατά τας γραφάς. Θα έρθει η ώρα που οι αστικοί όφεις του κάθε office, η Goldman Sachs, τα golden boys και οι Goldsmith των ιππουργείων προστασίας του πολίτη, θα σταθούν προ στασιαστού πολίτη. Εκεί είναι ο κλαυθμός και τριγμός των οδόντων της δια βίου μάσησης!...
Αμήν λέγω ημίν ότι οφείλουμε ν’ απαιτήσουμε να αφαιρεθούν τα αρχικά του Επαναστατικού Αγώνα (ΕΑ) από τας πινακίδας των περιπολικών και όπισθεν των ονομάτων των αποστράτων! Υπάρχει μια καλύτερη γελάδα παιδιά (cow boys) και τη θέλουμε.
Κι όπως λέγει και ο Μίλτος Σαχτούρης: «Να πεθάνουν! Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της, από το χρώμα του το κάθε λουλούδι, από το χάδι του το κάθε χέρι, απ’ τ’ ανατρίχιασμα του το κάθε φιλί»...

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)