Προς Θεσσαλονικείς οδ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Σκέπτομαι καμιά φορά (ως έχω δηλώσει, συμβαίνει κι αυτό και παρακαλώ μη χασκογελάτε) πώς είναι δυνατόν εις καιρούς κρίσεως, οι εργαζόμενοι αλλά και οι άνεργοι και ημιάνεργοι (ως οι ωρομίσθιοι υπάλληλοι του ιππουργείου Παιδιάς και Δια Βίου Πάθησης, που βρίσκονται μεταξύ των δύο τελευταίων κατηγοριών, λαμβανομένων υπ’ όψιν των εισοδημάτων των), να προσφέρουν καφέδες, αυγά και ύδατα –και μάλιστα εμφιαλωμένα, άτινα κοστίζουν παραπάνω από τη μισή τιμή της αμόλυβδης- εις δίποδους όνους και φοράδας με ανθρώπινα ονόματα και συμπεριφορές (επιφανειακά, μην παραμυθιάζεστε αδελφοί).

Διατηρώ εις ακέραιον το δικαίωμα να μην ευχηθώ χρόνια πολλά εις τον γεννηθέντα εις το St Paul της Minnesota έλληνα πρωθυπουργό, όστις την Τετάρτη έκλεισε (επιτυχώς ή όχι, θα το κρίνει η Ιστορία) τα 58 έτη ζωής. Και αυτό ουχί διότι έχω πρόβλημα ή δεν επιθυμώ να ζήσει έτη πολλά. Ας υπερβεί και τα διακόσια τοιαύτα, αρκεί να μην το κάνει δημόσια…

Λοιπόν, ας κάνομε άλλη μία καταδικασμένη εις αποτυχία απόπειρα να σοβαρευτούμε. Θα παραμείνομε εις την αγ(ρ)ία συμβασιλεύουσα πόλη του «εν τούτω πα-νίκα», δια να προωθήσουμε την Δια Βίας Μάθηση, ήτις αποτελεί επιταγή (μεθ’ αντικρίσματος ή άνευ, δεν γνωρίζω) του προαναφερθέντος ιππουργείου. Ολίγη Ιστορία λοιπόν: Τέτοιες ημέρες του 1908, επραγματοποιήθη το πρώτο δρομολόγιο ηλεκτρικού τραμ (από Ντεπό ως πλατεία Ελευθερίας), με τις εισπράξεις της πρώτης ημέρας να ανέρχονται εις 845 χρυσές τουρκικές λίρες (περί τις εβδομήντα χιλιάδες ευρώ σήμερα). Τέλος, ο 127ος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης που δεν είναι άλλος από τον σημερινό (έχω θέσει αυτοπεριορισμό εις εαυτόν να δίδω προσωπικά δεδομένα αλλά να μη λέγω ονόματα, μπλοκάροντας τη σχετική νομοθεσία) κλείνει σήμερον ημίσεια ντουζίνα έτη εις τον θώκο του.

Και μιας και πιαστήκαμε με τα ιστορικά και τις μνήμες, ας ολοκληρώσουμε. Ανήμερα των 34ων γενεθλίων του κανακάρη του Ανδρέα και νυν πωλητού, η φρουρά του πατρός άνοιξε πυρ αξημέρωτα εναντίον τριών επιβαινόντων εις ΙΧ νεαρών επειδή «εκινούντο υπόπτως», τραυματίζοντας τον έναν (επιβεβαιώνοντας δι’ άλλη μία φορά το καθόλου κολακευτικό: όταν τα όπλα εκπυρσοκροτούν από μόνα τους είναι περισσότερον εύστοχα). Τελικά απεδείχθη ότι ήσαν απλώς μεθυσμένοι…

Στις 17 Ιουνίου του 1952, ιδρύθησαν εις Λάρισα δύο εργοστάσια κατασκευής δημοσιογραφικού χάρτου παρ’ αχύρου του Θεσσαλικού κάμπου. Πλέον γνωρίζετε… και δεν υπάρχει δικαιολογία...

("Εξώστης " - Θεσσαλονίκη)