Αντεπαναστάτης με τη βούλα!

Ρωτήθηκε ο Τσίπρας (Αθήνα 9,84, 14.1.2012) αν φοβάται «κοινωνική αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες» και απάντησε: «Ήδη υπάρχει κοινωνική αναταραχή. Ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση θυμού, οργής και απελπισίας. Και η απελπισία είναι πολύ κακός σύμβουλος. Μη βλέπετε ότι δεν υπάρχει μια μαζική αντίδραση σε όλα αυτά. Αν το δει κανείς κατά τόπους, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, σε εργασιακούς χώρους αυτά τα ξεσπάσματα είναι ορατά. Και βεβαίως φοβόμαστε και έχουμε δηλώσει δημόσια αυτήν την ανησυχία. Πρέπει να υπάρξουν εξελίξεις δημοκρατικών διαδικασιών, δηλαδή εκλογές γιατί δεν υπάρχει άλλος, τρόπος. Ο άλλος τρόπος είναι να πείσουμε τους πολίτες ότι το 2012 η λύση είναι να πηγαίνουμε να καταλαμβάνουμε τα χειμερινά ανάκτορα. Αν δεν υπάρξουν γρήγορα εκλογές φοβάμαι ότι τα πράγματα θα είναι εκτός ελέγχου. Διότι όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του και έχει να θρέψει και παιδιά και είναι και το σπίτι του στον πλειστηριασμό, δεν λειτουργεί με βάση τη λογική».

Αντεπαναστάτης και με τη βούλα ο κύριος Αλέξης. Το δηλώνει και καμαρώνει γι’ αυτό. Φοβάται ότι ο λαός μπορεί να οδηγηθεί σε εξέγερση και επειδή ο ίδιος δεν γουστάρει «εφόδους στα χειμερινά ανάκτορα», προτείνει να γίνουν επειγόντως εκλογές για να υπάρξει εκτόνωση της οργής. Όσο για την ίδια την εξέγερση, τη θεωρεί πράξη παράλογη. Μπορεί να εκπλήσσει ο αντεπαναστατικός κυνισμός του και η παλαιοδεξιά νοοτροπία, όμως από την άλλη προσφέρει υπηρεσίες σε όσους δεν φοράνε μυωπικά γυαλιά και δεν βλέπουν στον ΣυΡιζΑ ριζοσπαστισμούς, επαναστατικότητα και τα συναφή.

Και οι εξεγέρσεις «δήθεν»;

Σε σχόλιο του «Ριζοσπάστη» απ’ αφορμή την επίσκεψη του υπουργού Πολέμου του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ διαβάσαμε και τα εξής: «Η αναφορά στη "νέα πολιτική για τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο" παραπέμπει ευθέως στο Νατοϊκό σχέδιο περί "νέας Μέσης Ανατολής", που έχει ήδη αρχίσει να ξετυλίγεται με τη λεγόμενη "αραβική άνοιξη" στη βόρεια Αφρική και τις διαφαινόμενες εξελίξεις σε Συρία και Ιράν».

Νατοϊκό σχέδιο, λοιπόν, ήταν οι λαϊκές εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική, δηλαδή στην Τυνησία και την Αίγυπτο (αφήνουμε έξω τη Λιβύη, γιατί εκεί συγκρούστηκαν δυο φατρίες, η καθεμιά από τις οποίες εκμεταλλεύτηκε τμήμα του λαού). Άλλα, όμως, έγραφε η φυλλάδα του Περισσού, όταν οι εξεγέρσεις βρίσκονταν σε εξέλιξη και έτρεχε ποτάμι το αίμα των διαδηλωτών. Τώρα, βαφτίζει αυτές τις εξεγέρσεις τμήμα του ΝΑΤΟϊκού σχεδίου περί «νέας Μέσης Ανατολής».

Και μην αρχίσουν τα παραμύθια για την ανάμιξη του ΝΑΤΟ. Πάντοτε οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα προσπαθούν να παρέμβουν, ελέγχοντας τις νέες κλίκες που παίρνουν τη θέση των παλιών, όταν οι λαϊκές μάζες δεν έχουν δική τους αυτόνομη πολιτική. Αυτή η αδυναμία των λαϊκών εξεγέρσεων, όμως, ούτε την αυθεντικότητά τους εξαφανίζει ούτε τη σημασία τους μειώνει. Πολύ περισσότερο, δεν τις μετατρέπει σε τακτική των ιμπεριαλιστών, όπως ξεδιάντροπα γράφουν οι βρομιάρηδες του Περισσού, που σιχαίνονται κάθε εξέγερση και αφρίζουν στα κρυφά όταν αναγκάζονται να τις υποστηρίξουν υποκριτικά.

(εφημερίδα "Κόντρα")