Προς Θεσσαλονικείς β΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Κλίνω ευλαβικά το γόνυ, κλείνω πονηρά το μάτι και νιώθω ασορτί με την εποχή. Διότι κλείνουν προδομένα και τσακισμένα τα στέκια του μικρού επιχειρείν, κλείνει το θέρος και αρχίζει το φθινόπωρο, κλείνουν οδούς οι καθολικώς διαμαρτυρόμενοι χριστιανοί και μη, αλλά και η τόση αστυνομία (τι γίνεται ρε Πούτιν μου, σε λίγο κάθε οικογένεια θα έχει κι ένα μπάτσο!), κλείνει ο 9.58, οι βιβλιοθήκες και τόσα χρήσιμα και όμορφα γύρω, κλείνουν πολλά και ανοίγουν νέα, εκτός από τα καταστήματα και τις θέσεις εργασίας που σαν κλείσουν δεν έχει γυρισμό, μονάχα άνοιγμα των δρόμων και συγκεκριμένα των πέντε τοιούτων...

Να ‘μαστε λοιπόν και πάλι ομού να παρακολουθούμε τις άχαρες πράξεις ενός άχαρου και αβίωτου πλέον βίου. Εις τον εθνοσωτήριο μήνα Σεπτέμβριο που ανταμώνουν και τούμπαλιν οι παρέες, μαυρισμένες πίσω από τα λευκά φανελάκια του προσχεδιασμένου κοντράστ και ενίοτε και με μαυρισμένες ψυχές. Για το τελευταίο δεν θα διαβάσετε και πολλά, ειδικά εις εκείνα τα έντυπα που καθίστανται έντρυπα λόγω της μεγάλης τρύπας εις την αλήθεια ήτις χάσκει μέσα στις ιλουστρασιόν σελίδες τους. Δι’ εκείνα τα έντρυπα έντυπα όλα βαίνουν καλώς και απαξάπαντες πρέπει να είμεθα διαρκώς εμβαπτισμένοι εις μία ατελείωτη και μακάρια χαρουμενιά. Χαμογελούν ένιοι τινές, νομίζοντας πως θα παραθέσουμε ονόματα και διευθύνσεις όπως συνηθίζομε, αλλά this time (που λέει και ο Έλληνας πρωθυπουργός) σας αφήνομε να συσκεφθείτε μετά του εαυτού σας και να σκεφθείτε by yourselves (ομοίως…).

Ας μη φλυαρήσουμε από το πρώτο μετα-θερινό και δεύτερο μετά τον… κατακλυσμό φύλλο. Εδώ θα είμεθα να τα λέμε και ενίοτε να τα κλαίμε. Διηγώντας τα…

("Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη)