Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Είμαι η Θρησκεία, που φανερώνω τη Θέληση των ουρανών στα πλήθη που δεν έχουν θέληση γιατί δεν έχουν γνώση.
Είμαι η Θρησκεία, που ευλογάει τους χρυσούς, τους επίσημους φονιάδες
που λάμπουν από λίπος κι από ακαματιά κ’ έχουν τα μάτια του πετρίτη
που από το πιο μεγάλο ψήλος βρίσκουν το πιο βαθιά κρυμμένο κέρδος.
Είμαι η Θρησκεία, που καταριέται τα θύματα, τα θύματά της
και που, όσο αρνιόνται, τόσο τα βυθίζει μες την τρομάρα αιώνιας ποινής
πάνω στη Γη και κάτου από το Χώμα!
Κώστας Βάρναλης - "Η πόρνη"

14 σχόλια:

chrismos είπε...

Όσα σεντόνια και να γράψει κανείς, δεν μπορεί να καταθέσει τόσο πλούτο, σε τόσο λίγες γραμμές, όσο ο κρυστάλλινος Βάρναλης. Κάθε λέξη κι ένα διαμάντι καρφωμένο ακριβώς στη θέση του! Και τί εύστοχος τίτλος!!!
Theo, εύγε για το κόσμημα που κρέμασες!

theogrocer είπε...

Έχυσα πολύ το ΔΗΚΚΙ, ω!
Την ανάρτηση τείνε Κανά για να (κ)αλείψει το κενό που αφήνουν οι καλικάντζαροι.

Ανώνυμος είπε...

Oi καλοί κάντζαροι την πουλεύουν αύριο, διότι η αγιαστούρα του παπά θα ευλογήσει τους κακούς κάντζαρους που μας ταλαιπωρούν όλο το χρόνο.
Όσο για το κείμενο του Βάρναλη, έχω την αίσθηση πως δεν αναφέρεται στην θρησκεία (με τη μεταφυσική της έννοια)

theogrocer είπε...

Για σουραι Solo. Panda F στοχος και δύο rat οικος!

chrismos είπε...

Solo,
Με ποια έννοια ο Βάρναλης αναφέρει τη θρησκεία; Μη μασα finish μα πορείες, ρε γμτ...

Ανώνυμος είπε...

Η τυφλή πίστη σε οτιδήποτε, συχνά λογιάζεται ως θρησκεία.
Εξάλλου οι μεταθυσικές θρησκείες δεν καταριούνται τα θύματά τους
Αλλά μάλλον με δουλεύετε!!!

chrismos είπε...

Κανένα δούλεμα, φυλλαράκι. Απλά, προσπαθώ να καταλάβω.
Επειδή υπονοείς πως χρησιμοποιεί αλληγορικά τον όρο ως «τυφλή πίστη σε ο,τιδήποτε», ρωτώ:
Αν -λέω αν- ο Βάρναλης ήθελε να γράψει γι αυτή καθαυτή τη Θρησκεία, πόσο διαφορετικά θα το έγραφε;
Άραγε του έλειπε η συνείδηση (να ξεσκεπάσει το ρόλο της Θρησκείας) ή τα κότσια;
Οι κατάρες λ.χ. «στο πυρ το εξώτερο», πληγές Φαραώ, η αιώνια τιμωρία στην κόλαση, η οργή θεού, η επικείμενη «διαλογή» στη δευτέρα παρουσία κ.λ.π., αν δεν απευθύνονται στους άπιστους-θύματα, τότε σε ποιούς;

Χτες ήταν τα Φώτα κι οι φωτισμοί
που όλο λιγοστεύουν λόγω ΔΕΗ...
Ρίξε μας τα φώτα σου, βρε τρελέ
από το κεφάλι το καμπριολέ

(χαχαχααα.. τελικά είσαι ευλογημένος από τις Μούσες να εμπνέεις!...)

Ανώνυμος είπε...

Μ' ένα κεφάλι καμπρι ολέ!
με ήλιο και βροχή
σκέφτομαι μήπως ο ποιητής
τα χώνει στο κουκουέ -ολέ!

theogrocer είπε...

Εσείς οι δυο οι φίλοι
που πίνετε σταφύλι*
δίνετε πολλή ύλη
και γέλιο εις τα χείλη.

* συγκεκριμένα: χυμό σταφυλιού

chrismos είπε...

Το λέει κι η παροιμία: Οφείλω στο φίλο, αεί σταφυλιάζει και στα φιλιά ζει.

Γι αυτό, σαν σωσταφυλα ρακια, ας τιμήσουμε (κι ας τη μισουμε) τη γιορτή των Φώτων και την ώρα αγιασμού μ' ένα συμπέρασμα: Ο ραγιασμός των χλΥδάτων τη μέρα των Θεοφαλλοίων είναι η πιό συμβολική γιορτή του έλυνα: Γυμνός, μέσα στα κρύα και βαθιά νερά, με ζαρωμένο πουλί κι εμετό σταυρό στο χέρι...
Με σαφώσκατοχοιρομένο σύμβολο το περιστέρι που χέζει στην καιφαλλοί του Karatzafuhrer.
(όσο κι αν φαίνεται αpissτευτο, τα πουλιά δεν χέζουν όπου κι όπου! Έχουν κι αυτά -ω ποσά, λοστέ κι οι άνθρωποι- τις δικες τους χε! stress)

theogrocer είπε...

Χαχαχα! Για Fanta σου! Να είσαι χριστιανός και να σε χέζει περιστέρι την ημέρα των Φώτων (δηλ. το άγιο πνεύμα)!
The lay Paul, ah;

Ανώνυμος είπε...

To χοιρό τερο είναι να είσαι και χριστιανός και άγαλμα!
Εξασφαλισμένο χέσιμο εις τους αιώνας των αι όνων

theogrocer είπε...

Χαχαχα! Αρεσω law!

chrismos είπε...

Κι έντυσες πάλη!!!