Ο Χιτλερισμός δεν ήταν αναπόφευκτος, με τους χοντροειδείς και δολοφονικούς τρόπους του. Όμως στις 30 Γενάρη 1933, «μια ισχυρή κεντρική εξουσία» ήταν αυτό που άκουγες παντού και οι μόνες επιλογές που έμεναν στη Γερμανία ήταν απόλυτα κρατιστικές και καταπιεστικές, ρυθμιζόμενες πέρα από κει που έφτανε το προλεταριάτο.
Gilles Dauve
18 σχόλια:
"Αυτός είναι οικονομικός πόλεμος. Η Ελλάδα είναι από τα πρώτα θύματα. Αυτός είναι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Θα περάσει κι αυτός ο καημός". Κ. Γαβράς
Όλα καλά αλλά αυτό το "θα περάσει κι αυτός ο καημός", προς οπή κάδε μου αρέσει...
πιστεύω ότι το είπε για να ξορκίσει τα δεινά του πολέμου, ότι η ζωή έχει προτεραιότητα και ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το χθες, ένα <a href = "http://www.youtube.com/watch?v=S9WP68ePgsM>παραμύθι χωρίς όνομα</a>
παραμύθι χωρίς όνομα
Η φωτοαντιγραφικής ακρίβειας αναπαραγωγή της ιστορίας την κάνει να μοιάζει σαν φάρσα. Μόνο που οι αστοί δεν αστειεύονται.
Το «θηρίο» πάντοτε διέθετε ικανότατους πολιτικούς υπηρέτες.
boula,
Το «μπόρα είναι, θα περάσει» (ως διαπίστωση ή ως εκτίμηση) σε εκφράζει;
Boula
1. Το ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από χθες δεν είναι καθόλου βέβαιο.
2. Αν θα είναι καλύτερο, θα είναι πάλι για τους αστούς (εκτός αν συμβεί το ευκταίο, που το βλέπω ολίγον χλωμό -δεδομένων των στοιχείων). Άλλωστε δε νομίζω ο monsieur Γαβράς να εκφράζει τους πόθους της Δραπετσώνας ή του Κορδελιού.
3. Όμως, ακόμη κι έτσι, λιγάκι βαρύ δεν είναι το τίμημα;
Chrismos
Όντως οι αστείοι στα μάτια μας αστοί (ass-tea: αυτοί που από το πολύ τσάι της φιλανθρωπίας ή των ευγενικών συνευρέσεων, βγάζουν και από τον κώλο τους) δεν αστειεύονται. Το ότι τολμούν να επαναλαμβάνουν το 1933 όπως περιγράφεται στην ανάρτηση -αμαχητί ή όχι είναι άλλο πονεμένο ζήτημα- δεν είναι αρκετό;
δεχόμ αστε ότι εί ναι έν ας άλ λος πό λεμος, ότι δεν υπά ρχει πό λεμος χωρί ς απώ λειες και κατασ τροφές, οπ ότε το μπ όρα είναι θα περ άσει εί ναι το αντίδοτο στο θη ρίο του πο λέμου, ένας σκη νοθέτης έχει επιλο γή στον τρόπο που εκφρά ζει την πραγματικότ ητα και τα νέ α δε δομένα
Το αντίδοτο στο θηρίο του πολέμου δεν είναι τα ευχολόγια και η εκκλησιαστικού τύπου υπομονή ("καθίστε και φάτε την"), αλλά η αποτροπή του ή -αν δεν γίνεται αλλιώς- το "πόλεμος στον πόλεμο".
Όσο για το "ένας σκη νοθέτης έχει επιλο γή στον τρόπο που εκφρά ζει την πραγματικότ ητα και τα νέ α δε δομένα", προσωπικά δεν αναγνωρίζω σε κανένα τέτοιες ελιτίστικες οχυρώσεις πίσω από επί μέρους ιδιότητες που συχνότατα αποτελούν καλοβαλμένα άλλοθι. Κι αν ένας σκηνοθέτης "έχει επιλογή στον τρόπο έκφρασης", ας αναγνωρίσουμε και την επιλογή του σκαρφαλωμένου στην ταράτσα εξαθλιωμένου: αντί να αυτοκτονήσει, να τρίψει την μούρη των καθαρμάτων στην άσφαλτο μέχρι να μην μείνει τίποτε!
Έτσι που 'γινε ο κώλος μ'ass, ass βάλει κι ο θεός λίγο το χέρι του...
Ass μ' ass δικαιώσει στην αιώνια ζωή τουλάχιστον...
Α, μην...
Το link δεν λειτουργάει να 'ουμ;
Πού θα πάει;
Θα το κάνω ν' αλητουργήσει.
Για μια αιώνια ζωή ζούμε, γαμώ τίγκα τ' αδίκημα σσσς...
δεν νομίζω ότι είναι ευχο λόγια αλλά μία πολύ ώ ριμη, καθημερινή δράση, που ακούει, βλ έπει, μαθαίνει, παρ άγει, επιλέ γει και καμ μιά φ ορά σο κάρει
Chrismos
Lee, tour Γη! Κει ναι καλώ!
Boula
Τότε όλα αυτά που λες ισχύουν και για τη γιαγιά μου. Ακριβώς τα ίδια λόγια με τον Γαβρά έλεγε! Κρίμα, την είχα παρεξηγήσει...
ευ τυχώς οι γιαγιά δες μας είχαν και υπο μονή και αντ οχή, είναι στη φ ύση της ιστο ρίας να γεννά πολέμους, δυστυχώς .....
δεν νομίζω ότι υπάρχουν μονόδρ ομοι στην ιστο ρία, αυτό κάνει και ο κινηματογρά φος
Οπότε ας υπακούσουμε στη ...μοίρα.
(που 'λεγε κι ο λέτσος ο Μπέης)
Let' s obey to fate, λοιπόν...
Ε, άμα αυτό είναι το πεπρωμένο μας
................................
ΕΑΜ! Αυτό είναι το πεπρωμένο μας!
Κι όχι η κινεζοποίηση.
Στο 'πε κι ο στίχος (πριν την οργή σου):
Στο 'πε (προ μένος σου)
να δει νησί μ' Ασία
και να προσέχεις πώς βαδίζεις στη ζωή
ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΑΛΛΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
(όταν κι οι «μάσαι» ΑΛΛΗ γράφουν Ιστορία)
και κάποιοι παίζουν τη δική σου την PSI-x
(έχυσαν τήρηση;)
Είμαστε ένας λαός με παλληκαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων.
Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη;
Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;
Γ. Σεφέρης
Boula
Δεν ΗΠΑρχουν μονόδρομοι, γι' αυτό έχουμε τόσες Συγγρού σεισμού φαίνεται.
Chrismos
Όταν κοιμάσαι άλλοι γράφουν ιστορία, άλλοι μαθηματικά. Άλλοι γράφουν κλήσεις σε ΙΧ, άλλοι ρεπορτάζ και άλλοι γράφουν τα πάντα και γενικώς... Ας γονατίσουμε λοιπόν και ass δεχτούμε το κισμέτ.
Μαρία;
πεπρωμένο είναι η ίδια μας η ταυτότητα
Chrismos
δεν ξέρω αλλά κοιμάμαι ήσυχη, κι αυτό μου φτάνει
... Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος. Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν
theo
κι οι συγκρούσεις είναι μέρος της ζωής μας
Δημοσίευση σχολίου