Δεν πρόκειται λοιπόν απλώς για μια βουκολική υπεράσπιση της φύσης, πρόκειται για μια πάλη για να διασωθεί το ίδιο το ανθρώπινο ον και η κατοικία του. Αυτή η διάσωση είναι ασυμβίβαστη με τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος και προϋποθέτει μια ριζική ανακατασκευή της κοινωνίας που θα δημιουργούσε μια δημοκρατία πραγματική και όχι μόνο με τα λόγια. Και επ’ αυτού του σημείου τα οικολογικά κινήματα –όπως υπάρχουν- είναι ασφαλώς ασθενέστατα και απογοητευτικά.

Κορνήλιος Καστοριάδης – «Οικολογία και πολιτική»