Προς Θεσσαλονικείς κε΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί

Ο Αλέξανδρος αφίχθη παρ’ Αλεξανδρουπόλεως μέσω Αλεξανδρείας, φέροντας μία γλάστρα με ένα αλεξανδρινό (φυτό) εις την Αλεξάνδρα, ήτις διέμενε εις την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάτω από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Θεσσαλονικιώτικες ιστορίες…

Χαιρετίζομε τη συμβασιλεύουσα και συμπρωτεύουσα, μητρόπολη και πατρόπολη των Βλακανίων, κέντρο του πολιτισμού, ήτις φέτος συμπληρώνει (sim πληρώνει;) εκατό χρόνια ελευθερίας από τον τουρκικό ζυγό και ισάριθμα χρόνια ένταξης στον νεοελληνικό.

Αλήθεια, πώς περνάει κανείς απέναντι στο ύψος του βασιλικού θεάτρου; Δοκιμάσατε ποτέ; Και γιατί ακόμα λέγεται «βασιλικό», μυχ’ έσω; Με την ευκαιρία, τι σπουδαίο πέρα από τα Ευαγγελικά (με τους οκτώ νεκρούς και τους ογδόντα τραυματίες) και τις παραδοσιακές φιλανθρωπίες, έκανε η βασίλισσα Όλγα ώστε ακόμη να φέρει το όνομά της εις εκ τρων πλέον κεντρικών οδών της πόλης; Αλλά υπάρχουν και χειρότερα με τους πάσης φύσεως αχαρακτήριστους και… χαρακτηρισμένους που έδωσαν τα ονόματά των εις οδούς τε και ρύμαις, από τον Νικηφόρο Φωκά και τον Δημήτριο Γούναρη μέχρι τον ασφαλίτη Μουσχουντή και τον μοίραρχο Κουφίτσα. Παλαιότερα, εις ερώτημα που υπεβλήθη αρμοδίως, είχαν επικαλεστεί λόγους ιστορικής μνήμης! Είδατε υμείς καμία οδό Δημοκρατικού Στρατού, Τούση ή Ταμτάκου; Πολύ επιλεκτική αυτή η ιστορική μνήμη… Αντιθέτως, το άγαλμα του βασιλέως Κωνσταντίνου (παππού) εξακολουθεί να «κοσμεί» την πλατεία… «Δημοκρατίας»!

Γεγονός είναι πάντως, ότι –παρά τας εορτάς και τας πανηγύρεις- οι σκοινοθέτες της νέας τάξης (αυτοί που ετοιμάζουν σκοινιά δια να κρεμάσουν ό,τι διαταράσσει την σιγή νεκροταφείου), δεν αισθάνονται και ιδιαίτερα ασφαλείς…

Κάθε φορά βρίσκομε το αστικό μπορντέλο της συμβασιλεύουσας όπως ακριβώς το είχαμε αφήσει, να πλέει νωχελικά μέσα στο ζωόβρυτο τέλμα της δημιουργικής μιζέριας του. Και φυσικά, ομοίως και δια τους ίδιους λόγους το ξαναφήνομε.

«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα»…

"Φιλμ νουάρ" - Θεσσαλονίκη