Γιατί Apollo-Γη σε πάλη; Για Τήνο μή ζησω τη Σύρον, ε βωμέ; Δένεις αισίως το 'χω στη Συρον ίασμου. Ηρω, νεύω με τη Σοφία του "πλαστουργού" που πλάθει αδειαLipton's παιδιά ενώ σκατότερου θεού. (εκτός σκιάν μα πατούν τ' αυτό χάμου ugly κ.ά. -πράγμ' από λύπη θανών)
Χαχαχα! Ε, see Apollo-Γη, set ώρα! Ξερό πως then Ήρων a w.c.m.n. αφή λαιμού. Ίδια θέση μου. Ήταν περί παίκτη κει. Αλλά μ' άλλον επ! ρε πένα, τη : τυπώσω καλύτερα.
Τα πιο ωραία παραμύθια απ΄ όσα μου `χεις διηγηθεί αχ είν΄ εκείνα που μιλούσαν για τα παιδιά που `χουν χαθεί αχ είν΄ εκείνα που μιλούσαν για τα παιδιά που `χουν χαθεί.
Για τα παιδιά που χάθηκαν στο στοιχειωμένο δάσος στις λίμνες στο βορρά για τα παιδιά που χάθηκαν στου δράκου το πηγάδι στης στρίγκλας τη σπηλιά.
Σε συμμορίες με ζητιάνους σε αχυρώνες και σ΄ αυλές και σε καράβια του πελάγους με λαθρεμπόρους πειρατές και σε καράβια του πελάγους με λαθρεμπόρους πειρατές.
Για τα παιδιά που τα `συραν στης Αφρικής τις αγορές εμπόροι και ληστές και φοβισμένα κι ορφανά στη Σμύρνη και στη Βενετιά τα πιάσαν οι φρουρές.
Ψωμί ζητήσαν του φουρνάρη λίγο νερό του καφετζή τα διώχνει ο πρώτος μ΄ ένα φτυάρι κι ο άλλος λύνει το σκυλί τα διώχνει ο πρώτος μ΄ ένα φτυάρι κι ο άλλος λύνει το σκυλί.
Στις λυπημένες πολιτείες πέφτει μια κίτρινη βροχή στο σώμα μου έχω ανατριχίλες και το `να δόντι μου πονεί στο σώμα μου έχω ανατριχίλες και το `να δόντι μου πονεί.
Το γράμμα σου δέκα σελίδες πάλι η ίδια συμβουλή μου λες στο σπίτι να γυρίσω μου λες ν΄ αλλάξω πια ζωή μου λες στο σπίτι να γυρίσω μου λες ν΄ αλλάξω πια ζωή.
Ομίχλη πέφτει στις σκεπές φεύγουν οι φάτσες σαν σκιές και τρέμει το κερί φωτιές ανάβουν στις ακτές μέσα στ΄ αυτιά μου ακούω στριγκλιές και τρέμω σαν πουλί.
6 σχόλια:
Δόξα σοι κύριε!
Τα πάντα an show of fea(r) εποίησας!
Glory to You Father of the Day
Glory to UF other οβιδαι Night
Mini Ron a w.v.
Ξερής πουά να φέρετε...
Γιατί Apollo-Γη σε πάλη;
Για Τήνο μή ζησω τη Σύρον, ε βωμέ;
Δένεις αισίως το 'χω στη Συρον ίασμου.
Ηρω, νεύω με τη Σοφία του "πλαστουργού" που πλάθει αδειαLipton's παιδιά ενώ σκατότερου θεού.
(εκτός σκιάν μα πατούν τ' αυτό χάμου ugly κ.ά. -πράγμ' από λύπη θανών)
Χαχαχα!
Ε, see Apollo-Γη, set ώρα!
Ξερό πως then Ήρων a w.c.m.n. αφή λαιμού.
Ίδια θέση μου. Ήταν περί παίκτη κει. Αλλά μ' άλλον επ! ρε πένα, τη : τυπώσω καλύτερα.
Τα πιο ωραία παραμύθια
απ΄ όσα μου `χεις διηγηθεί
αχ είν΄ εκείνα που μιλούσαν
για τα παιδιά που `χουν χαθεί
αχ είν΄ εκείνα που μιλούσαν
για τα παιδιά που `χουν χαθεί.
Για τα παιδιά που χάθηκαν
στο στοιχειωμένο δάσος
στις λίμνες στο βορρά
για τα παιδιά που χάθηκαν
στου δράκου το πηγάδι
στης στρίγκλας τη σπηλιά.
Σε συμμορίες με ζητιάνους
σε αχυρώνες και σ΄ αυλές
και σε καράβια του πελάγους
με λαθρεμπόρους πειρατές
και σε καράβια του πελάγους
με λαθρεμπόρους πειρατές.
Για τα παιδιά που τα `συραν
στης Αφρικής τις αγορές
εμπόροι και ληστές
και φοβισμένα κι ορφανά
στη Σμύρνη και στη Βενετιά
τα πιάσαν οι φρουρές.
Ψωμί ζητήσαν του φουρνάρη
λίγο νερό του καφετζή
τα διώχνει ο πρώτος μ΄ ένα φτυάρι
κι ο άλλος λύνει το σκυλί
τα διώχνει ο πρώτος μ΄ ένα φτυάρι
κι ο άλλος λύνει το σκυλί.
Στις λυπημένες πολιτείες
πέφτει μια κίτρινη βροχή
στο σώμα μου έχω ανατριχίλες
και το `να δόντι μου πονεί
στο σώμα μου έχω ανατριχίλες
και το `να δόντι μου πονεί.
Το γράμμα σου δέκα σελίδες
πάλι η ίδια συμβουλή
μου λες στο σπίτι να γυρίσω
μου λες ν΄ αλλάξω πια ζωή
μου λες στο σπίτι να γυρίσω
μου λες ν΄ αλλάξω πια ζωή.
Ομίχλη πέφτει στις σκεπές
φεύγουν οι φάτσες σαν σκιές
και τρέμει το κερί
φωτιές ανάβουν στις ακτές
μέσα στ΄ αυτιά μου ακούω στριγκλιές
και τρέμω σαν πουλί.
στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Πωλεί ωρε ως καπόται ο δύων ίσοις Σαββόπουλος.
Πριν ο Νιόνιος χάσει το νιονιό και γίνει Αθηνιόνιος 2004 σαβουρόπουλος...
Δημοσίευση σχολίου