Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!

Τα λόγια που δεν κεντρίζουν είναι σημάδι χαζομάρας.

Ένα λείο μέτωπο, αναισθησίας.

Εκείνος που γελάει

δεν έχει μάθει ακόμα

τις τρομερές ειδήσεις.

Μου λένε: Φάε και πιες! Να ‘σαι ευχαριστημένος που έχεις!

Μα πώς να φάω και να πιω όταν

το φαγητό μου τ' αρπάζω από τον πεινασμένο, όταν

κάποιος διψάει για το ποτήρι το νερό που έχω;

Κι ωστόσο, τρώω και πίνω.

Θα ‘θελα ακόμα να 'μουνα σοφός.

Τ’ αρχαία βιβλία λένε τι είναι η σοφία:

Μακριά να μένεις απ' τις επίγειες συγκρούσεις και δίχως φόβο

τη λιγοστή ζωή σου να περνάς.

Θεωρούν σοφό ακόμα

το δρόμο σου να τραβάς αποφεύγοντας τη βία.

Στο κακό ν' ανταποδίνεις το καλό.

Να μη χορταίνεις τις επιθυμίες σου, αλλά να τις ξεχνάς.

Μου είναι αδύνατο να πράξω όλα τούτα.

Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!

Bertolt Brecht