Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Έφυγες γλυκέ μας άγγελε, πέταξες,
έβγαλες φτερά και πέταξες
κι ας μην ήσουν γλάρος
που ‘λεγε κι η μάνα σου,
πέταξες
μακάρι να μπορούσαν να σε κρατήσουν
οι φίλοι σου, τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα
κι οι παππούδες
στον χρόνο παραδομένοι
τον χρόνο με το μέσα έξω
και το πάνω κάτω
και το μπρος πίσω
στον χρόνο όλοι ανάποδα
κι οι γονείς
οι γονείς
δυο σώματα χυμένα,
αντένες,
να πιάσουν το πέταγμα ενός γλάρου
το φτερούγισμα μιας πεταλούδας μέσα στο δωμάτιο
αντένες που πάλλονταν σε ένα βουβό φλασμπακ 16 χρόνων
κι η μικρή μας η γλυκιά η αδελφή σου
στα μάτια της δάκρυ πάγος
κι η μικρή πόλη
ήταν όλη εκεί,
βουβή, νεκρή,
μια πόλη στο δωμάτιο με το σώμα
κι η Ελλάδα που ταξίδεψε να σε πάρει απ’ το χέρι
να σου χαϊδέψει τα μαλλιά
να σου φιλήσει το πρόσωπο
να δει τον πατέρα σου που όλο έσιαχνε την κοτσίδα σου
να ‘ναι όμορφα στρωμένη στο πέταγμά σου το αιώνιο
κι όλο δίπλωνε ξανά τα δάχτυλά σου
μες στα λουλούδια
ποιος τη ζωή μας ποιος την κυνηγά, τραγούδαγε η μάνα,
θρήνος χτεσινός απ’ τους αιώνες
ποιος τη ζωή μας
κι ύστερα έσκυψε και μου ‘πε
πάει ο δεκαεξάρης, μας τα γάμησε τα λύκεια
τα γάμησε
γιατί, λέγαν’ όλοι
γιατί
δεν έχει γιατί
γλυκοί μου αγαπημένοι μου
Αριάννα, Κώστα, Άρτεμη
δεν έχειέχει μόνο την ομορφιά του μίσχου
που πρόλαβε να γράψει ποιήματα
να παίξει θέατρο
να τραγουδήσει
να τον ερωτευτούν τα κορίτσια όλα
να ομορφύνει τον κόσμο γύρω
για τόσο μόνο
όσο κρατάει μια αστραπή
δεν έχει γιατί
όπως όταν κόβεται ο μίσχος
δεν έχει γιατί
εκείνη η στιγμή
το απειροελάχιστο πέταγμα
πριν τον πάρει ο άνεμος
πριν τον πάει αλλού.
Κωστής Παπαϊωάννου
(άλλοτε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, νυν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Παρατηρητηρίου Πρόληψης της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού. Έγραψε για τον ανιψιό του, τον αδικοχαμένο Παντελή της Ξάνθης).

Δεν υπάρχουν σχόλια: