Ο 34χρονος Παύλος Φύσσας, ένα εργατόπαιδο-καλλιτέχνης από το Κερατσίνι, είναι ο πρώτος Ελληνας που πέφτει νεκρός από επίθεση των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου. Ο πρώτος Ελληνας, γιατί έχουν προηγηθεί μετανάστες. Αρκετοί μαχαιρώθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, λιντσαρίστηκαν, χωρίς ποτέ να βρεθούν οι δράστες. Μερικοί πέθαναν μετά τις δολοφονικές επιθέσεις που δέχτηκαν, χωρίς και πάλι να βρεθούν οι δράστες.

Στην περίπτωση του Παύλου Φύσσα, όπως και των αφισοκολλητών του Περισσού, που δέχτηκαν επίθεση στο Πέραμα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν εννιά, το πέπλο της σιωπής έσπασε αναγκαστικά. Αυτή τη φορά δεν είχαμε κάποιον ή κάποιους μετανάστες, το μαχαίρωμα ή ο ξυλοδαρμός των οποίων περνούσε στα ψιλά. Εχουμε οργανωμένη επίθεση ενάντια σε μέλη ενός κοινοβουλευτικού κόμματος και επίσης οργανωμένη επίθεση ενάντια σε μια παρέα αντιφασιστών, που κατέληξε στην εν ψυχρώ δολοφονία ενός γνωστού στην περιοχή αντιφασίστα. Τα τάγματα εφόδου δεν λογαριάζουν τέτοιες λεπτομέρειες. Μπράβοι της νύχτας, λουμπεναριό, λοβοτομημένα ανθρωποειδή, έχουν σχηματίσει ένα στρατό που θεωρεί πως έχει φτάσει η ώρα του για κυριαρχία στις γειτονιές. Οι «από πάνω» τους ντοπάρουν και τους κλείνουν το μάτι: εσείς τη δουλειά σας κι εμείς θα βγούμε να καταδικάσουμε τη βία! Γι’ αυτό και δε διστάζουν να επιτεθούν σε μέλη ενός κοινοβουλευτικού κόμματος (νεκρός θα μπορούσε να υπάρξει και απ’ αυτή την επίθεση), ενώ πολλοί απ’ αυτούς ήταν γνωστοί στην περιοχή, γι’ αυτό και δεν δίστασαν να σκοτώσουν με τρεις μαχαιριές στην καρδιά τον Παύλο Φύσσα, μπροστά στα αδιάφορα μάτια των αστυνομικών που ήταν εκεί! Ξέρουν ότι το κράτος είναι στο πλευρό τους. Κι όχι μόνο το κράτος με τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, αλλά το ευρύτερο σύστημα εξουσίας, με τους καπιταλιστές που χρηματοδοτούν παρασκηνιακά τα τάγματα εφόδου και τα μίντια που κάνουν δήθεν κοινωνιολογικές αναλύσεις για το «φαινόμενο», για να καταλήξουν στην εξίσωση «των άκρων» και στην καταδίκη της βίας «απ’ όπου κι αν προέρχεται», βάζοντας στο ένα άκρο τους νεοναζί και στο άλλο κάθε αγωνιστικό σκίρτημα της εργαζόμενης κοινωνίας και της νεολαίας. Τυχαίο είναι που όλα τα ΜΜΕ έδωσαν βήμα στον εκπρόσωπο των νεοναζί για να «καταδικάσει» τη δολοφονία και να δηλώσει πως «δεν έχουν καμιά σχέση»; Ακόμη και μετά τα τελευταία δολοφονικά χτυπήματα το επίσημο κράτος έσπευσε να προσφέρει άλλοθι στο νεοναζιστικό μόρφωμα, με τις αστυνομικές έρευνες στα γραφεία του, στο Πέραμα και τα κεντρικά στην Αθήνα. Λες και υπήρχε περίπτωση να έχουν εκεί στοιχεία που θα τους συνδέουν με τις δολοφονικές επιθέσεις. Λες και δεν ξέρουμε πως παίζεται το παιχνίδι.

Το φαινόμενο έχει αποκτήσει πλέον κοινωνικά χαρακτηριστικά. Εμείς ποτέ δεν το κρύψαμε. Τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου αποθρασύνθηκαν, γιατί μισό εκατομμύριο πολίτες τους ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές και υπερδιπλάσιοι δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι θα τους ψηφίσουν την επόμενη φορά. Αυτή η κοινωνική στήριξη είναι αποτέλεσμα από τη μια της κρίσης και της εξαθλίωσης και από την άλλη του κάλπικου αντιφασισμού των κυρίαρχων αστικών πολιτικών δυνάμεων. Ποιοι παριστάνουν τους αντιφασίστες; Αυτοί που έχουν αλυσοδέσει τον ελληνικό λαό στο ζυγό της βαρβαρότητας, αυτοί που μακελεύουν με τους πραιτοριανούς του κράτους κάθε διαδήλωση.

Δεν μπορεί να υπάρξει αντιφασιστική συμμαχία με όλους αυτούς. Αυτό θα ήταν βούτυρο στο ψωμί των νεοναζί. Θα έστελνε τα πιο καθυστερημένα κοινωνικά στρώματα κατευθείαν στην αγκαλιά τους. Ούτε μπορούμε να κάνουμε εκκλήσεις στο κράτος να αντιμετωπίσει τα τάγματα εφόδου, με βάση το νομικό οπλοστάσιο της αστικής δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο η κάλυψη που έχουν τα τάγματα εφόδου από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, αλλά και το ότι η αστική δημοκρατία δεν είναι θωρακισμένη έναντι του φασισμού, αλλά έναντι της επανάστασης. Ούτε ηθικό είναι το πρόβλημα, για να θυμίζουμε συνεχώς στους «παραστρατημένους» ψηφοφόρους ποιους στηρίζουν με την ψήφο τους. Στοιχειώδη ιστορία γνωρίζουν όλοι και πλέον ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τη δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου.

Το θέμα μπορούν να το λύσουν μόνο οι αντιφασίστες, ενισχύοντας τα μέτωπα που έχουν δημιουργηθεί σε πολλές γειτονιές και δημιουργώντας νέα παντού. Το μήνυμα που πρέπει να περάσει παντού είναι πως τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου πρέπει να συντριβούν. Πρέπει ν’ αντηχήσει ξανά το σύνθημα που έριξε το επαναστατικό ΚΚΕ στο μεσοπόλεμο: κάθε φασιστικό χέρι που σηκώνεται για να χτυπήσει, πρέπει να κόβεται από τη ρίζα! Ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των ταξικών και λαϊκών αγώνων. Να δεθούν σ’ ένα αξεδιάλυτο όλον. Η πλειοψηφία του λαού αισθάνεται οργή και αηδία για αυτά τα ανθρωποειδή που νοσταλγούν τη πιο βάρβαρη περίοδο του 20ού αιώνα. Η οργή και η αηδία, όμως, πρέπει να γίνουν υλική δύναμη που θα καθαρίσει τις γειτονιές από τη ναζιστική βρόμα.

εφημερίδα «Κόντρα»