Κατ' άδικα ζω, tv απ' όπου κι αν προέρχεται. Αυτό είναι σα φέσ'. Άλλο το μίσος (αυτό εκφράζεται και με αναρτήσεις στο facebook ή με υπνωτικά κείμενα) κι άλλο ήβη α΄.
και επιτέλους, όταν κάποιος καταδικάζει ή επιδοκιμάζει κάτι, ακούω αυτό που λέει ή κρίνω από αυτό που κάνει; το πρώτο πράγμα που διακρίνει ακόμα και ένα βρέφος είναι το ψέμα, ή μάλλον, την υποκρισία από την αλήθεια. καταδίκες και επιδοκιμασίες για να καλύπτουν το απόλυτο κενό, την έλλειψη αλήθειας και νοήματος. λόγια λόγια λόγια.
Δεν είναι η αλήθεια που λείπει, μα το κριτήριο. Γι' αυτό την αναγνωρίζουν όλο και λιγότεροι... (δένει, ναι, η άλλη θεία που λυπεί ΜΑΤ ω κριτήριο. Γι' αυτό την Άννα γνωρίζουν όλο κελί γω Τέρη).
Πέρα από τις καραμπινάτες υποκρισίες, σ' αυτούς τους καιρούς αντικειμενικές αλήθειες δεν υπάρχουν. Η αλήθεια είναι υποκειμενική. Π.χ. θεωρώ πως ο μεγαλοαστός Μπάφετ δεν είναι καθόλου υποκριτής. Γι αυτόν, οι δικές του αλήθειες είναι αναμφισβήτητες και είναι αυτές που του υπαγορεύουν τη στράτευσή του στον πόλεμο κατά των αδυνάτων. Άρα είναι το ταξικό κριτήριο εκείνο που αντικειμενικοποιεί τις αλήθειες της κάθε όχθης. Τέτοιο ήταν και το κριτήριο του Τσε, γι αυτό και το μίσος του (όπως και η πρακτική του) ενάντια στον καπιταλισμό ήταν γνήσιο, τίμιο κι εξαγνισμένο. Δε με πείθουν οι μπουρδολογίες περί ανικανότητας, ηλιθιότητας, κακίας κ.λ.π. των κάθε λογής Βενιζελοστουρναροσαμαράδων. Ίσα -ίσα που τους βρίσκω ικανότατους, συνεπέστατους, τίμιους και ειλικρινείς μαχητές της αλήθειας που η δική τους όχθη ασπάζεται και υπηρετεί. Εξ ου και KANENA έλεος μ' αυτή την όχθη. Μάλλον ταξικά ηλίθιους -έως κι επικίνδυνους- θεωρώ αυτούς που εν καιρώ πολέμου δεν διαλέγουν στρατόπεδο, προτιμώντας το ρόλο της ...ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (μετά συγχωρήσεως) και με τάσιν χωρήσεως στο ένα ή το άλλο στρατόπεδο (περιστασιακά και εκ ...περιντροπής). "Σήμερα και για μια μόνο μέρα είμαστε όλοι ΧΑ" δήλωσαν ο γκέι Βαλλιανάτος και ο στρέιτ Τατσόπουλος. Τους γαμείς αμφοτέρους ή δεν τους γαμείς, κ. πρόεδρε (του κώματος που σύρει ζα...)
(Υπάρχει μόνο ένα συναίσθημα πιο δυνατό από τον έρωτά μου με τη φλυαρία. Είναι η ζήλεια μου γι αυτούς που με δυο λόγια λένε όσα λέω εγώ με δυο χιλιάδες λόγια...)
Κι εγώ ζηλεύω την ίππο-μονή σου να ξαναθέτεις κενά συζητάς τα προ φανοί και τα αυτονόητα, βάζοντάς τα σε οριστική και στέρεη βάση (ακόμη και για νοητικά υστερημένους τηφλεθεατές). Ύλη κρίνα. Όσο για τα δυο τέκνα-τεκνά της επικαιρότητας (αιδοίο ιέρειες του εντυπωσιασμού), πέραν του ότι μνημονεύονται πάρε μου στην "Κ" γιατί η δουλεία then in draw pee, οι in διάνοι δεν θα έπαιρναν ούτε το σκαλπ τους...
9 σχόλια:
Οι ΠΑΜΕ όχι σε κάθ' Ευβοια, απ' όπου κι αν προέρχεται!
Για τί ήττα να κινεί σ' αυτά, Τάκη, ρήγματα;
Πρός Τίτο: Μμμμ..ίσως και ο (υπ)αλληλοςSPARαγνός;
Κατ' άδικα ζω, tv απ' όπου κι αν προέρχεται. Αυτό είναι σα φέσ'.
Άλλο το μίσος (αυτό εκφράζεται και με αναρτήσεις στο facebook ή με υπνωτικά κείμενα) κι άλλο ήβη α΄.
"Κι όμως θα πρεπε να μπορούμε να μισούμε. Δυνατά. Σταθερά. Όπως τα παιδια που τα βάζουν τιμωρία άδικα."
Η μαία πωλεί τάσι μ'. Φόνος!
κι εγώ!
Η μαία πολύ τα συμφωνει
και επιτέλους,
όταν κάποιος καταδικάζει ή επιδοκιμάζει κάτι, ακούω αυτό που λέει ή κρίνω από αυτό που κάνει;
το πρώτο πράγμα που διακρίνει ακόμα και ένα βρέφος είναι το ψέμα, ή μάλλον, την υποκρισία από την αλήθεια.
καταδίκες και επιδοκιμασίες για να καλύπτουν το απόλυτο κενό, την έλλειψη αλήθειας και νοήματος.
λόγια λόγια λόγια.
Δεν είναι η αλήθεια που λείπει, μα το κριτήριο. Γι' αυτό την αναγνωρίζουν όλο και λιγότεροι...
(δένει, ναι, η άλλη θεία που λυπεί ΜΑΤ ω κριτήριο. Γι' αυτό την Άννα γνωρίζουν όλο κελί γω Τέρη).
Πέρα από τις καραμπινάτες υποκρισίες, σ' αυτούς τους καιρούς αντικειμενικές αλήθειες δεν υπάρχουν. Η αλήθεια είναι υποκειμενική. Π.χ. θεωρώ πως ο μεγαλοαστός Μπάφετ δεν είναι καθόλου υποκριτής. Γι αυτόν, οι δικές του αλήθειες είναι αναμφισβήτητες και είναι αυτές που του υπαγορεύουν τη στράτευσή του στον πόλεμο κατά των αδυνάτων.
Άρα είναι το ταξικό κριτήριο εκείνο που αντικειμενικοποιεί τις αλήθειες της κάθε όχθης. Τέτοιο ήταν και το κριτήριο του Τσε, γι αυτό και το μίσος του (όπως και η πρακτική του) ενάντια στον καπιταλισμό ήταν γνήσιο, τίμιο κι εξαγνισμένο.
Δε με πείθουν οι μπουρδολογίες περί ανικανότητας, ηλιθιότητας, κακίας κ.λ.π. των κάθε λογής Βενιζελοστουρναροσαμαράδων. Ίσα -ίσα που τους βρίσκω ικανότατους, συνεπέστατους, τίμιους και ειλικρινείς μαχητές της αλήθειας που η δική τους όχθη ασπάζεται και υπηρετεί. Εξ ου και KANENA έλεος μ' αυτή την όχθη.
Μάλλον ταξικά ηλίθιους -έως κι επικίνδυνους- θεωρώ αυτούς που εν καιρώ πολέμου δεν διαλέγουν στρατόπεδο, προτιμώντας το ρόλο της ...ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (μετά συγχωρήσεως) και με τάσιν χωρήσεως στο ένα ή το άλλο στρατόπεδο (περιστασιακά και εκ ...περιντροπής).
"Σήμερα και για μια μόνο μέρα είμαστε όλοι ΧΑ" δήλωσαν ο γκέι Βαλλιανάτος και ο στρέιτ Τατσόπουλος.
Τους γαμείς αμφοτέρους ή δεν τους γαμείς, κ. πρόεδρε (του κώματος που σύρει ζα...)
(Υπάρχει μόνο ένα συναίσθημα πιο δυνατό από τον έρωτά μου με τη φλυαρία. Είναι η ζήλεια μου γι αυτούς που με δυο λόγια λένε όσα λέω εγώ με δυο χιλιάδες λόγια...)
Κι εγώ ζηλεύω την ίππο-μονή σου να ξαναθέτεις κενά συζητάς τα προ φανοί και τα αυτονόητα, βάζοντάς τα σε οριστική και στέρεη βάση (ακόμη και για νοητικά υστερημένους τηφλεθεατές). Ύλη κρίνα.
Όσο για τα δυο τέκνα-τεκνά της επικαιρότητας (αιδοίο ιέρειες του εντυπωσιασμού), πέραν του ότι μνημονεύονται πάρε μου στην "Κ" γιατί η δουλεία then in draw pee, οι in διάνοι δεν θα έπαιρναν ούτε το σκαλπ τους...
Δημοσίευση σχολίου