Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Όχι όχι δεν είναι αυτός πλανήτης
μάλλον είναι μία πλάνη ήτις οδηγεί πολύ μακριά
στον Δία στον Χριστό στον Βούδα στον Μωάμεθ
που εδέησε κάποτε κι εκείνοι
ν' ατονήσουν ώστε όλοι εμείς
από μια κεκτημένη απλώς ταχύτητα
να μένουμε στη στάση του προσκυνημένου.
Η αντίστροφη μέτρηση ως τον τέλειο πλήρη αφανισμό.
Το μόνο πράγμα που θα μείνει ανέπαφο

Μειξοευρωπαϊστί τα πάντα λέγονται
γίνονται ξεγίνονται
μ' ευκολίες με δόσεις.
Καιρός των ανταλλακτικών:
σπάει λάστιχο-βάζεις λάστιχο
χάνεις Jimmy-βρίσκεις Bob.

Τρως τρως Μινώταυρε
είναι σάρκες αυτές δεν είναι αέρας
έτσι που πας δε θ' απομείνει τίποτε.
Γεια σου θλίψη
Καλημέρα θλίψη
έχεις εγκατασταθεί μονίμως μέσα μας
είσαι χειρότερη από τους ιούς και τους βακίλους
οι φιλόσοφοι σ' εξετάζουν στο φασματοσκόπιο
έχεις δώσει λαβή σε μιαν εξαίρετη λογοτεχνία

άντε να χαθούμε
παλιοτόμαρα μιας ευτυχίας πέμπτου ή έκτου ορόφου

Οδυσσέας Ελύτης

4 σχόλια:

Πάνος Παπαδόπουλος είπε...

Σήμερα είναι η εποχή που χάνεις Ελύτες, βρίσκεις Αλήτες…

theogrocer είπε...

Χάνεις και Καρυωτάκηδες και βρίσκεις Καριολάκηδες. Και Παλαμάδες και βρίσκεις Μπαγλαμάδες.
Δις κώλοι και ρει...

chrismos είπε...

Υπενθυμίζω κάποιες ομοιότητες ανάμεσα σε δύο μεγάλους άνδρες:

-Στον Ελύτη άρεσαν οι μπάμιες.
Στον Μπάμια αρέσουν οι αλυτείες.

-Ο Ελύτης μιλάει για τον πλανήτη.
Ο Ομπάμα γαμάει τον πλανήτη.

-Ο Ελύτης πήρε Νόμπελ. Για τις αλήθειες του.
Κι ο Μπάμιας πήρε Νόμπελ. Για τις αλητείες του.

-Η σκέψη του Ελύτη όργωνε τις θάλασσες. Ονειροπόλος Οδυσσέας.
Στη στέψη του Αλύτη όργωσε τις θάλασσες, ο 6ος στόλος Overseas.

Για την (περι)συλλογή:
"Οδυσσέας vs Βόδιseas"
φταίει η τρύπια στέγη της παράγκας
για τους στίχους που 'φτιαξε ένας μάγκας
στο χαφιέ που παρακολουθεί...


Θα μπω, Ρούσσα, να στηνεχύσω, χωρίς παρά. Αλλά παρά δίδω τοις κει τ' αλύτου αγώνα· Aστού σε πω μένους παρά λήπτες.

theogrocer είπε...

Δις τοιχώς, όπως με πληρώ φορούν οι αστρολόγοι του blog Μπαγιατάκη και Πατέρα-Μητέρα, το πέρασμα στον υδροχόο δεν συν τελέσθηκε. Άντα φτου, περassαμε κατευθείαν στον Εγώκερο. Γι' αυτό και ΗΠΑρχει το με γάλλο πρόβλημα του εγώ...
Εν τυρί μη του λόγου, από ζώδια είναι καλά ο Κρύος, ο Σκόρπιος και το Τόξο της. Γουστάρω ακόμα τον Ταυ Ρο και τους Δει δη mousse.
Επίσης, αδιαφορήσαμε για τα Καρτεσιανά και πρώτη μισά μένα πέσουμε σε αρτεσιανά φρέατα.
Masturbo ergo sum!