Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Ηθική και αποσύνθεση, κοινωνικά αποδεκτή
σχέσεις άρρωστες, σχέσεις σάπιες
όνειρα φτηνά, μοντέλα συμπεριφοράς
φιγούρα, περιτύλιγμα, περιεχόμενο κενό.
Μα το κενό δεν επιστρέφεται, καταστρέφεται.
Αγάπες με συντηρητικά, ήρωες και βιαστές
υψηλά ιδανικά, με ημερομηνία λήξεως
συναίσθημα σ' εκπτώσεις, οδυνηρές επιπτώσεις
μηδαμινές απαιτήσεις κι αβάσταχτες ενοχές
Μα οι ενοχές δεν είναι κριτήριο, είναι δηλητήριο.
Ακριβά ελαφρυντικά, γυάλινα συγχωροχάρτια
άλλοθι ο εφυσηχασμός, κατεστημένος φασισμός
ματαιοδοξία, κορεσμός, αδιέξοδο, πολιτισμός
άνθρωποι κουρέλια, σταύρωση με χρυσά καρφιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την αδυναμία
Είναι που κανείς δεν σέβεται την μοναξιά
Είναι που κανείς δεν σέβεται την ευαισθησία
Είναι που κανείς δεν σέβεται τον εαυτό του

Γενιά του χάους - "Κραχ"

2 σχόλια:

chrismos είπε...

Το γκρουπ δεν το ξέρω, αλλά οι πολύ καλοί στίχοι μοιάζει να συμπυκνώνουν και να κωδικοποιούν όλα αυτά με όσα έχουν μπουχτίσει. Αν πρόκειται για νεανικό γκρουπ, η λέξη-κράχτης του ονόματός τους, δηλ. το "χάος" ας μην τρομάζει κι ας μην παραπέμπει σε "απολίτικους χούλιγκανς μπαχαλάκηδες", αλλά ίσως στη μόνη διέξοδο που μόνες τους θα βρουν οι επερχόμενες γενιές. Άλλωστε, σε τί άλλο να ελπίζουν;;; Η εσωστρέφεια και ο καθωσπρεπισμός της ατελέσφορης "αριστερής" διανόησης, τους έχει κουράσει...
Ίσως και να αυτοπροσδιορίζονται πιο σωστά από μας. ΧΑΟΣ, λοιπόν, και ας ματώσουν στην κυριολεξία, για το δικό τους μέλλον, αφού ΗΔΗ ΜΑΤΩΝΟΥΝ και μάλιστα για το μέλλον "άλλων"...
Πέφτω πολύ έξω;

theogrocer είπε...

Όχι, δεν πέφτεις έξω, αν γινόταν αυτό θα το ακούγαμε γιατί είσαι ψηλά. Πέσε μέσα και χέσε μέσα (έτσι είναι η φάση)...
Η "Γενιά του χάους" είναι παλιό συγκρότημα που έχει αφήσει διαμάντια (κυρίως στιχουργικά, αλλά και δυναμικής μουσικής). Τα περισσότερα τραγούδια τους κάνουν αυτό που λες στην πρώτη πρότασή σου, με μοναδικό τρόπο.
Λίγο μετά τη "Γενιά του χάους" περάσαμε στη "γενιά της house" (μουσικής), μετά ήρθε η "γενιά του house" που όλα τα κάνει απ' το σπίτι και ποιος ξέρει τι ακολουθεί; Ίσως ο κύριος με τα σου, ίσως πάλι κανίς...